Aktualności

Czas ekstremalny | premiera „Feblika”

15/06/2024

Zdjęcie promocyjne przedstawienia Feblik: Beata Fudalej (Babka), Elżbieta Zajko (Mania), Piotr Grabowski (Pleban), Anna Chodakowska (Ladzia), Anna Grycewicz (Matka). Fot. Maciej Landsberg, projekt: Elipsy; Archiwum Artystyczne Teatru Narodowego

Rzeczywistość realna i magiczna zarazem, dojrzewanie w dusznej wspólnocie, pojemny świat metafory. Lena Frankiewicz wyreżyserowała spektakl Feblik na podstawie dramatu Małgorzaty Maciejewskiej, który zwyciężył w I edycji Konkursu o Nagrodę Dramaturgiczną im. Tadeusza Różewicza.

Premiera przedstawienia odbyła się 14 czerwca na Scenie Studio.

Wiejska wspólnota zawieszona w bezczasie i jej odmalowany poetyckim językiem wszechświat – tajemniczy, fascynujący i dziwnie bliski, bo uniwersalne są mechanizmy funkcjonowania w dusznej społeczności. „Prawdę tam [w Zamku] trzymają, ale przecież jej nikt we wsi nieciekawy” – mówi Mania, główna bohaterka dramatu. Jest młoda, wrażliwa, dziwi się światu i go chłonie, chce poznawać, walczy o niezależność.

„Młodość to czas, kiedy chcemy dotykać wszystkiego, intensywnie doświadczać, bo pragniemy odpowiedzieć sobie na pytanie, kim jestem – podkreśla reżyserka. – Mocniej odczuwamy, przeżywamy. Wydaje się nam, że nie ma żadnych ograniczeń. Młodość jest zawsze «bardziej», widzi więcej i jaśniej – w tym swoim stwarzaniu się, w rozwibrowaniu, w przekształceniach ciała, budzeniu się Erosa. Młodość to taki czas ekstremalny”. (rozmowa z Leną Frankiewicz)

Mania nie tylko przenikliwie przygląda się porządkowi konserwowanemu przez wspólnotę, potrafi także obnażać hipokryzję tej społeczności, demaskować obłudę świata.

„Wszystko, żeby ocalić wspólnotę. Umocnić ją. Wspólnota może być potężną siłą. Ludzie jej chcą, gdyż daje poczucie akceptacji, bycia częścią większego – pisze Angelika Kuźniak w tekście Jak swędzi, to siekierą zamieszczonym w programie przedstawienia. – Kto więc w Febliku ujarzmi to, co dzieje się wokół? Kto zna zaklęcia? Pleban? Babka? Doktorka, a może Cyganie? Strach wciska się przez wiele szczelin. Wyczuwa się stan ciągłego zagrożenia. Lepiej licha nie kusić. Reguły ustalone: wspólnota musi się bronić. I nie wystarczy «przeżegnać się cztery razy i splunąć na niechciane. [...] Tfu!», żeby złe odgonić. Świat Feblika to rzeczywistość, która i nas otacza. «Pars pro toto świata. Mała społeczność ukazuje jaśniej mechanizmy tej większej, miejskiej czy państwowej» – tłumaczy autorka sztuki*. Daje nam klucz do wszechświata. Czas otworzyć drzwi”.

* Małgorzata Maciejewska zdobyła nagrodę Tadeusza Różewicza: Teatr był mi przeznaczony, rozm. M. Odziomek, „Gazeta Wyborcza – Katowice” online, 02.12.2022.

W przedstawieniu w reżyserii Lena Frankiewicz za dramaturgię odpowiada Małgorzata Maciejewska, scenografię przygotowała Barbara Hanicka, kostiumy – Michał Dracz. Muzykę skomponował Miłosz Pękala, nad choreografią pracowała Agnieszka Kryst. Za reżyserię światła odpowiada Aleksandr Prowaliński, projekcje wideo zrealizował Mateusz Zieliński.
W spektaklu występują: Elżbieta Zajko w roli Mani, Beata Fudalej jako Babka, Anna Grycewicz – Matka, Joanna Gryga – Bartkowa, Magdalena Warzecha – Doktorka, Anna Chodakowska w roli Ladzi, Aleksandra Sroka jako Kasiula, Paweł Tołwiński w roli Ojca, Piotr Grabowski w roli Plebana, Robert Jarociński jako Wonuliss i Ostępowy, Hubert Łapacz jako Tomek.