Aktualności

Recenzje „Zemsty nietoperza”

Opinie i recenzje po premierze Zemsty nietoperza Johanna Straussa w reżyserii Michała Zadary pod kierownictwem muzycznym Justyny Skoczek: 

Scena zbiorowa. Fot. Krzysztof Bieliński„...Zemsta nietoperza w interpretacji Michała Zadary w Teatrze Narodowym zaskakuje świeżością i poczuciem humoru. Monumentalna scenografia Roberta Rumasa przenosi widzów do eleganckich apartamentów wyższych sfer. To tu rozgrywa się kryminalno-miłosna intryga stanowiąca oś fabularną kultowej operetki Johanna Straussa. Reżyser subtelnie odświeża opowieść – przenosząc akcję do współczesnej Warszawy, sprytnie przemycając w niej wątki klasowe. Służąca Adela staje się pomocą domową ze Wschodu, a Państwo Eisenstein zamożnymi yuppies. Ale nie o teatr polityczny tu idzie. Chodzi o dobrą zabawę. A tę zapewniają widzowi znakomita muzyka, efektowne, dynamiczne sceny zbiorowe w choreografii Eweliny Adamskiej-Porczyk oraz świetnie odnajdujący się w tej konwencji aktorzy. [...] Ponad trzygodzinne przedstawienie do końca utrzymuje napięcie i tempo. A teatralny happy end, jakby mimochodem, obnaża hipokryzję, na której ufundowana jest mieszczańska moralność” – zauważa Michał Centkowski w piśmie „Newsweek”; recenzja dostępna też w wortalu e-Teatr. Czytaj więcej →

„...może to jednak nie jest spektakl sezonu, ale niewątpliwie najlepsza od lat praca Michała Zadary, a przede wszystkim kolejny triumf zespołu Teatru Narodowego.”
„Zatem serwuje nam Zadara garść obserwacji może nieszczególnie odkrywczych, ale w świecie operetki Straussa mieszczących się bez większych trudności. [...] Wcześniej bywa jednak naprawdę śmiesznie (choć przedstawienie rozpędza się w nieprzesadnym tempie) i naprawdę olśniewająco. Zasługa w tym Zadary, bo zapanował nad całością, ale głównie jednak znakomitej choreografki Eweliny Adamskiej-Porczyk oraz Justyny Skoczek, która objęła kierownictwo muzyczne i od fortepianu poprowadziła świetny kameralny zespół. Muzyka Straussa płynie, sprawdza się też nowe tłumaczenie Skoczek i Zadary...” – ocenia Jacek Wakar na łamach „Kultury Liberalnej”. Czytaj więcej → 

„Operetka jest gatunkiem niezwykle wymagającym, zarówno dla reżysera, jak i aktorów. Zadara wywiązuje się ze swojego zadania po mistrzowsku, uwspółcześnia bulwarową historyjkę nienachalnie, troszcząc się bardzo o zachowanie prawdopodobieństwa. Niczym krawiec dba, by wszystkie nitki fabuły zostały starannie powiązane (np. Ukrainki rozmawiają po rosyjsku, CBA spuszcza się po linach, powtarzając patent czyściciela szyb itd.). Jest to uwspółcześnienie dokonane grubą krechą, ale zasada umiaru i stosowności nigdzie nie zostaje przekroczona. W przypadku bulwaru, będącego źródłem komizmu Zemsty, to wielka zaleta spektaklu. Pomaga w tym oczywiście nowe, bardzo dobre tłumaczenie libretta, dokonane przez Zadarę i Skoczek. Jeśli jesteśmy przy kierowniczce muzycznej spektaklu, to należą jej się same peany: warstwa muzyczna spektaklu to mistrzostwo! Aktorzy Narodowego – nie śpiewacy, podkreślmy to – radzą sobie z trudną materią muzyki Straussa – rzec by można – koncertowo. Nawet ci, którym opatrzność nie dała wybitnego wokalnego talentu. [...] Brawa należą się też twórcom  kostiumów, Julii Kornackiej i Arkowi  Ślesińskiemu oraz autorce kolejnej już, świetnej choreografii, Ewelinie Adamskiej–Porczyk. [...] Proste libretto w ujęciu Zadary stało się krzywym zwierciadłem, w którym mamy okazję przejrzeć się naprawdę. To, co w nim widać, jest wprawdzie niezbyt komfortowe, ale ironia, szczery śmiech i farsowa konwencja pozwalają nam jakoś zatrzymać wzrok na swoim niezbyt miłym odbiciu dłużej niż przez chwilę” – stwierdza Tomasz Domagała w portalu domagalasiekultury.pl. Czytaj więcej →  

„Największym walorem warszawskiej Zemsty jest oprawa muzyczna przygotowana przez Justynę Skoczek (ona jest też obok Michała Zadary autorką całkiem zgrabnego tłumaczenia). Zachowuje ogień, temperament, radość i humor Straussowskiego arcydzieła, co nie jest w Narodowym łatwe do osiągnięcia w sytuacji, kiedy trzymanie w ryzach rytmicznych aktorów zabiera prowadzącej spektakl przy fortepianie Skoczek mnóstwo energii – czujność, by śpiewający aktorzy nie rozminęli się w tempach zdaje się być najważniejsza. Pomimo tego warstwa instrumentalna jawi się jako nasycona brzmieniem i ekspresją właściwą dla słynnych operetkowych tematów. Choć przypomnijmy, że  dla Gustawa Mahlera dzieło Straussa było niczym innym jak operą komiczną. Utarło się mówić, że słuchając muzyki Straussa nasza rzeczywistość przestaje być tak ciemna, mroczna i pozbawiona piękna, jak się w istocie wydaje. Czy w tym przypadku tak jest, musicie się Państwo przekonać sami, ale na swój własny rachunek” – o przedstawieniu pisze Wiesław Kowalski w portalu Teatr dla Wszystkich. Czytaj więcej ↔ 

„Zadarowa adaptacja klasycznej operetki, drastycznie zmieniająca pierwowzór, przedstawia się w formie trudnej do określenia. Miażdży, rozgniata, masakruje klasyczny kanon wystawienia, interpretacji, recepcji. Demokratycznie miesza style, czerpie zewsząd, łączy wszystko: politykę, popkulturę, różne orintacje, różne światy współczesne. Jest pastiszem, radosnym, nieprofesjonalnym śpiewaniem, trochę kabaretem, ciut musicalem. Farsą, lekką nader komedią. Najwięcej teatrem. Najmniej sztuką wysoką. Tworzy współczesny estetyczny kogel-mogiel. Każdy zobaczy w niej co innego. Każdy może się śmiać z innego powodu. Ze swego poziomu oczekiwań. I jeśli publiczność się śmieje, to z samej siebie się śmieje. Jak u Gogola. Teraz u Zadary” – czytamy w portalu okiem-widza.blogspot.com (Ewa Bąk). Czytaj więcej →

O kreacjach aktorskich:

Marta Wągrocka (Adela), Anna Lobedan (Rozalinda), Mateusz Rusin (Eisenstein). Fot. Krzysztof Bieliński

„Najwięcej jednak zależy od aktorów Teatru Narodowego. Oni nie pierwszy raz jako zespół odnoszą wielkie zwycięstwo. Mocne słowa są tu jak najbardziej na miejscu. [...] Teatr Narodowy jest w tej dziedzinie od lat w czołówce, co pokazywały spektakle różnych konwencji – od Dziadów Nekrošiusa i Kordiana Englerta, przez Soplicowo i Ułanów Cieplaka, po muzyczny seans z piosenkami Waitsa w reżyserii Marcina Przybylskiego. Zemsta nietoperza nie odstaje w tej dziedzinie od największych osiągnięć Narodowego. Trzeba docenić wspólny wysiłek aktorów, sprawdzających się właśnie razem, pracujących nawzajem na swój sukces. Śpiewają zwykle dobrze, a jak nie, to przynajmniej umiejętnie grają, że śpiewają. Tańczą doskonale, w tłumie każda/każdy jest inny. Trzeba pamiętać też, że pierwsze skrzypce w Zemście nietoperza grają ci, którzy w Narodowym dotychczas nie mieli wielkich zadań. Wieczór należy do Anny Lobedan olśniewającej aktorsko i wokalnie. Do tego świetni Wągrocka, Rusin, Gorodeckaja, Oskar Hamerski, Paweł Paprocki (do niego należy najbardziej błyskotliwa etiuda spektaklu) i inni. To jest widowisko młodych, którzy dają mu swoją siłę i energię i sprawiają, że mimo zastrzeżeń Zemsta nietoperza jest przyjemnością. Przy tym znać, że i aktorom granie w tym sprawia frajdę, a to wcale nie zawsze musi być regułą”. (Jacek Wakar, „Kultura Liberalna”. Czytaj więcej → )

O pysznym aktorstwie można by mówić godzinami. Trudność grania operetki polega na tym, że oprócz tego, że trzeba grać niezwykle złożoną i wymagającą precyzji farsę, to jeszcze trzeba przy tym tańczyć i śpiewać, co rusz przechodząc z głosu muzycznego na mówiony. To wielkie wyzwanie dla artystów sceny. W tradycyjnej operetce zazwyczaj śpiewa się wspaniale, ale już gra aktorska polega na staniu na proscenium w toczku z piórami i wdzięczeniu się do publiczności. W Narodowym jest zupełnie inaczej: wspaniała jest ukrywana dotąd przez dyrektora Englerta (z niewiadomych przyczyn) w czeluściach narodowej sceny Anna Lobedan jako Rozalinda (co za głos!), czaruje dezynwolturą i lekkością rysunku postaci Mateusz Rusin, znakomity jest nieco grubiański naczelnik więzienia, Frank, Pawła Paprockiego (cóż za wspaniała etiuda «kacowa» na początku III aktu!), czy nonszalanckie siostry Ukrainki, walczące o lepszą przyszłość w brawurowej interpretacji Ewy Konstancji Bułhak i Marty Wągrockiej”. (Tomasz Domagała, domagalasiekultury.pl. Czytaj więcej → )

Taka energia, taka najczystsza rozrywka zdarza się w teatrze niezwykle rzadko. Reżyser przeniósł akcję sztuki do stolicy i uwspółcześnił przekład (również arii), dzięki czemu z mocnym przymrużeniem oka pokazał, jak się bawi «warszawka». Cały zespół Narodowego spisał się wyśmienicie, ale warto wymienić takie nazwiska, jak: wspaniała Anna Lobedan, brawurowy Karol Dziuba, nie do opisania Mateusz Rusin i creme de la creme Oskar Hamerski - nic dziwnego, że finiszują przy owacjach na stojąco. Jednak największe zachwyty należą się Pawłowi Paprockiemu za etiudę więzienną na otwarcie trzeciego aktu. Chapeau bas!”. (Maja Margasińska, naszemiasto.pl; e-Teatr. Czytaj więcej → )


Na zdjęciach Zemsta nietoperza Johanna Straussa w reżyserii Michała Zadary pod kierownictwem muzycznym Justyny Skoczek. Fot. Krzysztof Bieliński 
od góry:
1. Scena zbiorowa
2. Marta Wągrocka (Adela), Anna Lobedan (Rozalinda), Mateusz Rusin (Eisenstein)
  • Repertuar wrzesień – listopad

    W listopadzie premiera Opowieści Lasku Wiedeńskiego von Horvátha. Wśród wielu jesiennych tytułów – Dekalog Kieślowskiego i Piesiewicza.

  • TEATR DLA SENIORÓW I STUDENTÓW

    Bilety dla seniorów i studentów w cenie od 30 do 50 zł – wiele propozycji w repertuarach od września do listopada.

  • Jubileusze dyrekcji Teatru Narodowego

    25 lat dyrekcji Krzysztofa Torończyka w odbudowanym Teatrze Narodowym. 20 lat dyrekcji artystycznej Jana Englerta. 

     

  • Wojciech Faruga z Nagrodą im. Konrada Swinarskiego

    Wojciech Faruga za reżyserię Dekalogu został uhonorowany Nagrodą im. Konrada Swinarskiego przyznawaną przez miesięcznik „Teatr”. Serdecznie gratulujemy!

  • W próbach: OPOWIEŚCI LASKU WIEDEŃSKIEGO

    Małgorzata Bogajewska pracuje nad Opowieściami Lasku Wiedeńskiego Ödöna von Horvátha. Premiera przedstawienia – 4 listopada na Scenie przy Wierzbowej. 

  • ŚLUB – pożegnanie z tytułem

    13, 14 i 15 października zapraszamy na ostatnie przedstawienia Ślubu Witolda Gombrowicza w interpretacji litewskiego wizjonera teatru, Eimuntasa Nekrošiusa.

  • Pokazy ŚLUBU w Jaunimo Teatras w Wilnie

    23 i 24 listopada w Jaunimo Teatras w Wilnie pokażemy Ślub Gombrowicza, ostatni spektakl zmarłego w 2018 roku litewskiego wizjonera teatru, Eimuntasa Nekrošiusa. 

  • Premiery sezonu 2023/2024

    Opowieści Lasku Wiedeńskiego, Czekając na Godota, Król Lear, Gra snów, a także Fredro, widowisko z okazji Roku Jubileuszowego Aleksandra Fredry. 

  • Vouchery do Teatru Narodowego

    Długoterminowe vouchery do Teatru Narodowego to doskonały podarunek. Są dostępne online oraz w kasach Teatru. 

  • Program „Klasa w Warszawie. Warszawa z klasą”

    Zapraszamy uczniów warszawskich szkół na spektakle w Teatrze Narodowym w ramach programu „Klasa w Warszawie. Warszawa z klasą”. 

  • Podsumowanie sezonu 2022/2023

    Pięć premier, 396 przedstawień, 75 879 widzek i widzów. Dziękujemy za wspólne spotkania i artystyczne przeżycia! Zapraszamy w nowym sezonie! Przygotowaliśmy już repertuar jesienny.

  • „KLASA TN. Pierwszy dzwonek” – finał projektu

    1 czerwca odbyły się pokazy pracy warsztatowej Buty! Pokazy zwieńczyły 2. edycję projektu edukacyjnego „KLASA TN. Pierwszy dzwonek”. 

  • „Klasa TN. Drugi dzwonek” – finał projektu

    7 czerwca odbyły się pokazy pracy warsztatowej Sceny marzeń! Pokazy zwieńczyły 2. edycję projektu „Klasa TN. Drugi dzwonek”. 

  • KOMEDIANT – recenzje po premierze

    Przedstawiamy wybór recenzji i opinii po premierze Komedianta Thomasa Bernharda w reżyserii Andrzeja Domalika.

  • Gra przeciwieństw | premiera KOMEDIANTA

    Przewrotny dramat Bernharda w reżyserii Andrzeja Domalika. W roli tytułowej – Jerzy Radziwiłowicz, aktor, którego kreacje na teatralnej scenie możemy podziwiać od ponad pięćdziesięciu lat!

  • Tak to już zostanie. Rozmowa z Andrzejem Domalikiem

    „Teatr jest więzieniem, dość beznadziejnym, nie ma co liczyć na złagodzenie kary, tak to już zostanie” – mówi Andrzej Domalik. Pracuje nad Komediantem Bernharda.

  • KOMEDIANT | wideo zapowiedź

    Przed premierą – wideo zapowiedź! Premiera Komedianta Thomasa Bernharda w reżyserii Andrzeja Domalika już 13 maja. W roli tytułowej – Jerzy Radziwiłowicz. 

  • 80. urodziny Jana Englerta

    Jan Englert, dyrektor artystyczny Teatru Narodowego, 11 maja obchodzi 80 urodziny! Z okazji jubileuszu życzymy nieustającej wiary w teatr!

  • 100. przedstawienie KORDIANA

    Kordian – dramat o trudnych polskich wyborach, polskim niebie i polskim piekle. 26 kwietnia spektakl zagramy po raz setny! Z tej okazji przedstawiamy fotorelację zza kulis. 

  • Jan Frycz – 45-lecie pracy artystycznej

    Jan Frycz obchodzi jubileusz 45-lecia pracy artystycznej. Gratulujemy i życzymy wielu kolejnych aktorskich wyzwań i artystycznych spełnień!

  • Gustaw Holoubek | Wielka Improwizacja

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka przedstawiamy Wielką Improwizację w jego wykonaniu. Nagranie pochodzi z premiery Dziadów w reżyserii Kazimierza Dejmka.




  • Jan Englert wspomina Gustawa Holoubka

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka Jan Englert wspomina wybitnego aktora – „Gustaw Holoubek jest autorytetem, punktem odniesienia”.  

  • Gustaw Holoubek w Teatrze Narodowym

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka przypominamy ten rozdział jego bogatej biografii artystycznej, który wiązał się z pracą w Teatrze Narodowym. 

  • Żegnamy Macieja Prusa

    Z wielkim smutkiem żegnamy Macieja Prusa, jednego z najwybitniejszych twórców polskiego teatru. Artysta zmarł 9 kwietnia w wieku 85 lat.

  • 70. urodziny Sławomiry Łozińskiej!

    8 kwietnia Sławomira Łozińska obchodzi 70. urodziny! W tym roku przypada również 50. rocznica debiutu wybitnej aktorki w Teatrze Narodowym. Życzymy kolejnych wspaniałych ról!

  • Aktorki i aktorzy TN z Medalami Gloria Artis

    Małgorzata Kożuchowska, Sławomira Łozińska, Jarosław Gajewski i Arkadiusz Janiczek zostali uhonorowani Medalami Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.

  • ALICJI KRAINA CZARÓW – recenzje

    „Wielka imaginacja. Wielka fantazja. Wielka wyobraźnia”, „piękny spektakl” – recenzje po premierze Alicji Krainy Czarów wg Carrolla w reżyserii Sławomira Narlocha. 

  • Na wyspach pamięci. Rozmowa ze Sławomirem Narlochem

    „To opowieść o pamięci i fascynującej rzeczywistości pełnej zagadek i paradoksów. Tu i teraz – dziś jest czas na Alicji Krainę Czarów” – mówi Sławomir Narloch, reżyser spektaklu. 

  • MUZYKA TO CZAS

    Przedstawiamy muzyczną zapowiedź Alicji Krainy Czarów! W roli Szalonego Kapelusznika – Paweł Paprocki. 

  • Wskazówki zegara | premiera ALICJI...

    Czy można pamiętać do przodu? Odwrócić czas? Zatrzymać wspomnienia? Alicji Kraina Czarów wg Lewisa Carrolla w reżyserii Sławomira Narlocha.

  • Piotr Cieplak z Nagrodą im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya

    Piotr Cieplak został wyróżniony Nagrodą im. Żeleńskiego-Boya za wybitne osiągnięcia w sztuce reżyserskiej, ze szczególnym uwzględnieniem realizacji w Teatrze Narodowym.

  • Jan Englert – jubileusz 45-lecia pracy reżyserskiej

    Jan Englert po raz pierwszy reżyserował w 1978 roku. Jego najnowszą pracą reżyserską jest zrealizowany w Teatrze Narodowym Mizantrop Molière’a. 

  • MIZANTROP – recenzje po premierze

    Po premierze Mizantropa Molière’a w reżyserii Jana Englerta – przedstawiamy wybór recenzji. 

  • Niejednoznaczność | Molière w Narodowym

    Pytania o nasz stosunek do świata i postawę wobec innych, o egoizm i empatię – premiera Mizantropa Molière’a odbyła się 10 grudnia na scenie Studio. 

  • Szlachetność i profity. Rozmowa z Janem Englertem

    „Rozkrok między szlachetnością a interesownością, pychą a skromnością – to jest najciekawsze” – mówi Jan Englert, reżyser Mizantropa

  • KSIĘGI JAKUBOWE – wybór recenzji

    Przedstawiamy fragmenty recenzji, które ukazały się po premierze Ksiąg Jakubowych Olgi Tokarczuk w reżyserii Michała Zadary.

  • My z nich | rozmowa z Michałem Zadarą

    „My, współcześni Polacy, jesteśmy spadkobiercami bardzo różnych tradycji, narodowości, praktyk” – mówi Michał Zadara, reżyser Ksiąg Jakubowych.

  • Dziedzictwo | premiera KSIĄG JAKUBOWYCH

    Nasi przodkowie, tożsamość i przyszłość – Księgi Jakubowe Olgi Tokarczuk w inscenizacji Michała Zadary.

  • DEKALOG – recenzje po premierze

    Przedstawiamy wybór recenzji po premierze Dekalogu Kieślowskiego i Piesiewicza w reżyserii Wojciecha Farugi.  

  • Rozmowa z Wojciechem Farugą o DEKALOGU

    „Wydaje mi się, że rozważania: co jest dobre, co złe, co trzeba, a czego nie wolno, są teraz, kiedy ten świat po raz kolejny nam się wymknął, wyjątkowo ważne” – mówi reżyser Dekalogu.

  • Po pierwsze człowiek | premiera DEKALOGU

    Wojciech Faruga sięgnął po ikoniczne dzieło polskiego filmu, przemyślane na nowo po ponad trzech dekadach. 

  • Warszawska Nagroda Edukacji Kulturalnej

    Z radością informujemy, że zrealizowany przez nas program dla szkół KLASA TN zdobył III nagrodę 13. edycji Warszawskiej Nagrody Edukacji Kulturalnej.

  • Solidarni z Ukrainą | Солідарні з Україною

    Zespół Teatru Narodowego solidaryzuje się z Ukraińcami, walczącymi o niepodległość swojej ojczyzny. 

  • TEATR MÓJ WIDZĘ... – rozmowy z aktorkami i aktorami

    Kinga Ilgner rozmawia z: Anną Seniuk, Małgorzatą Kożuchowską, Gabrielą Muskałą, Janem Englertem, Jerzym Radziwiłowiczem, Marcinem Hycnarem. Partnerem cyklu jest Teatr Narodowy.

  • DEJMEK Raszewskiej z nagrodą PTBT!

    Wydana przez Teatr Narodowy książka Dejmek Magdaleny Raszewskiej otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych. 

  • Cykl AKTORZY/SENIORZY

    Teatr Narodowy jest partnerem internetowego projektu Leny Frankiewicz, filmowego cyklu, na który składają się rozmowy o teatrze z seniorkami i seniorami zawodu aktorskiego.

  • Cykl POECI POLSCY online #kulturabezbarier

    Polska poezja w interpretacji Aktorów Teatru Narodowego – artystyczno-edukacyjny cykl POECI POLSCY #kulturabezbarier.

  • WYKŁADY OTWARTE online (materiały audio)

    Wykłady Teatru Narodowego online dotyczące badań nad twórczością wielkich osobowości polskiej kultury.

  • Przedstawienia Teatru Narodowego online

    Spektakle Teatru Narodowego zrealizowane w Teatrze Telewizji – wybór ze zbiorów Ninateka.pl oraz Vod.TVP. 

  • Teatr Narodowy w Google Cultural Institute

    Wystawę o burzliwych dziejach Narodowej Sceny można oglądać w sieci! Zapraszamy do odwiedzenia Google Cultural Institute.

Korzystając z serwisu internetowego Teatru Narodowego akceptujesz zasady Polityki prywatności oraz wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Plik cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej na temat cookie, kliknij tutaj