Siedziba

null

Teatr Narodowy zainaugurował swoją działalność 19 listopada 1765 roku przedstawieniem komedii Natręci Józefa Bielawskiego. Teatr nie miał własnej siedziby. Działał wraz z innymi zespołami w tak zwanej Operalni u zbiegu dzisiejszych ulic Marszałkowskiej i Królewskiej w Warszawie.

Zespół występował w Operalni tylko przez dwa sezony (1765–1767), jego działalność przerwały wydarzenia w kraju: konfederacja barska i pierwszy zabór. Wznowienie przedstawień było możliwe dopiero w roku 1774, dzięki uchwaleniu monopolu teatralnego. Teatr stracił status teatru nadwornego, jego dalsze burzliwe dzieje związane były z osobami kolejnych antreprenerów i zmianami siedziby.

Przez pewien czas zespół występował w oficynie Pałacu Radziwiłłowskiego (dziś jest tam Pałac Prezydencki) na Krakowskim Przedmieściu.

W 1779 roku otwarto specjalnie dla niego oddzielny gmach przy Placu Krasińskich, w miejscu, gdzie dzisiaj wznosi się budynek Sądu Najwyższego. Tam Teatr Narodowy zyskał pierwszą stałą siedzibę na ponad pół wieku – tego typu stabilność była jednym z czynników rozwoju narodowej sceny, zyskującej prestiż zwłaszcza w okresie kolejnych dyrekcji Wojciecha Bogusławskiego.

Wobec konieczności prowadzenia w budynku przy Placu Krasińskich coraz częstszych remontów, w roku 1825 rozpoczęto na koszt miasta budowę nowej siedziby teatru, zaprojektowanej przez Antonia Corazziego. Miał to być duży, reprezentacyjny gmach, przeznaczony na przedstawienia dramatyczne, muzyczne i baletowe, budowany przy ówczesnym placu Marywilskim (dziś Teatralnym). Kamień węgielny został położony 19 listopada 1825 roku, w sześćdziesiątą rocznicę powstania Teatru Narodowego, w obecności rządu, wszystkich aktorów oraz tłumu publiczności. W 1829 otwarto drugą scenę Narodowego w sali widowiskowej gmachu Towarzystwa Dobroczynności przy Krakowskim Przedmieściu (odbudowany po II wojnie światowej stoi do dziś, na jego fasadzie widnieje charakterystyczny napis „Res sacra miser”). Scenę nazwano Teatrem Rozmaitości.

Niestety, budowa głównego gmachu posuwała się powoli, w 1827 roku zostały ukończone zaledwie fundamenty. Po wybuchu powstania listopadowego budynek posłużył za magazyn zbożowy, a następnie został zajęty przez wojska rosyjskie. Po upadku powstania na frontonie nie mogło pojawić się słowo "Narodowy", władze rosyjskie zdecydowały o nadaniu nowej nazwy: Teatr Wielki. Okazały gmach wyposażony był w cztery kondygnacje lóż, galerie z paradyzem oraz parter z krzesłami. Teatr Wielki otwarto Cyrulikiem sewilskim, 24 lutego 1833 roku.  

Występujące w Teatrze Wielkim zespoły Opery, Baletu, Dramatu, Operetki i Farsy rozrosły się w olbrzymi koncern (o nazwie Teatry Warszawskie, a następnie Warszawskie Teatry Rządowe), który aż do 1915 roku był zarządzany przez carskich urzęników.

Od 1833 roku w Salach Redutowych Teatru Wielkiego zorganizowano drugie Rozmaitości. Po trzech latach Rozmaitości otrzymały swoją kolejną, już ostateczną siedzibę, w zachodnim skrzydle Teatru Wielkiego, z głównym wejściem od ulicy Wierzbowej. Choć repertuar dramatyczny wystawiano na obu scenach, zespół dramatu najmocniej związał się z tą salą calego „teatrowiska”. Teatr Narodowy zajmuje tę siedzibę po dziś dzień.

W Rozmaitościach widownia początkowo liczyła 1000 miejsc. Teatr był ciasny, słabo wentylowany. Pierwszy pożar wybuchł tu w 1883, na szczęście, w momencie gdy teatr nie pracował. Odbudowa trwała niewiele ponad pół roku. Poszerzono korytarze i wejście główne umieszczono od strony Placu.

Kolejny pożar w Rozmaitościach przydarzył się 2 listopada 1919 roku, w niespełna rok po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i symbolicznie zakończył epokę Teatrów Rządowych. Zespół przez parę lat grał w drewnianym budynku Teatru Letniego w Ogrodzie Saskim.  W Salach Redutowych z kolei zaczęła działać reformatorska Reduta, która pod kierunkiem Juliusza Osterwy realizowała polski repertuar i kształciła w nowatorski sposób zespół teatru. Rownolegle trwała odbudowa dawnych Rozmaitości. Po pięciu latach gmach otwarto 3 października 1924 roku już jako Teatr Narodowy. Nie był on jednak teatrem państwowym. Prowadzony był przez władze miejskie; kiedy zaś ten mecenat załamał się w wyniku kryzysu gospodarczego, po okresie perypetii scena weszła w latach trzydziestych w skład kolejnego koncernu – Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej, działającego w systemie partnerstwa publiczno-prywatnego.

null

W 1928 roku w Salach Redutowych Teatru Wielkiego utworzono kameralną scenę Narodowego, którą nazwano Teatrem Nowym. W takim kształcie Narodowy przetrwał aż do wybuchu II wojny swiatowej.

Teatr spłonął częściowo podczas bombardowań we wrześniu 1939 roku, doszczętnie zaś – w czasie planowej akcji burzenia Warszawy, przeprowadzonej przez nazistów po upadku Powstania Warszawskiego jesienią 1944 roku. Po wojnie Teatr Narodowy odbudowano stosunkowo szybko siłami wojska. Pierwsza powojenna premiera miala miejsce 13 grudnia 1949 roku.

Kilka dekad później, w marcu 1985 roku, na skutek zwarcia w instalacji elektrycznej Teatr Narodowy spalił się już po raz piąty w swej historii. Tym razem, wobec głębokiego wyniszczenia gospodarczego w czasie stanu wojennego, odbudowa teatru trwała długie jedenaście lat. Przez część tego okresu teatr korzystał z tymczasowej siedziby Teatru na Woli. Po transformacji ustrojowej w 1989 roku jego zespół rozwiązano, całość przybrała zaś kształt Instytutu Teatru Narodowego, który z jednej strony prowadził prace związane z rekonstrukcją swej siedziby, z drugiej zaś – produkował spektakle i organizował występy grup obcych na ocalałej scenie Teatru Małego.

Odrodzenie Teatru nastapilo 19 listopada 1997 roku kiedy Narodowy wznowił działalność w swojej siedzibie uroczystą premierą Nocy listopadowej Wyspiańskiego w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego, nowego dyrektora artystycznego.

W trakcie odbudowy, budynek w prawym skrzydle „teatrowiska” uzupełniono nowo wzniesionym gmachem po przeciwnej stronie ulicy Wierzbowej, gdzie znalazły się warsztaty oraz mała scena teatru - tzw. scena przy Wierzbowej. Na potrzeby nowo powstających sztuk adaptowano rzadko używane studio nagrań orkiestrowych otwierając w budynku przy Wierzbowej nową scenę Studio. Razem z Teatrem Małym, gdzie wciąż toczyła się działalność impresaryjna, Teatr Narodowy miał odtąd dla swoich premier i przedstawień cztery sceny. 

W 2009 roku Narodowy stracił scenę Teatru Małego. Nowy właściciel jego siedziby, chcąc ją zburzyć, wymówił dzierżawę sali teatralnej w podziemiach budynku. W ten sposób, po trzydziestu sześciu latach, przestała istnieć zasłużona scena; jej pożegnaniem stało się przedstawienie Chłopców z Placu Broni według Ferenca Molnára w reż.Michała Zadary.

Obecnie, po 250 latach od utworzenia Teatru Narodowego, Teatr rezyduje w swojej historycznej siedzibie przy Placu Teatralnym, dysponując w sumie trzema scenami: salą Bogusławskiego, sceną przy Wierzbowej i sceną Studio.

Odbudowany po pożarze w roku 1985 stary budynek Teatru Narodowego zajmuje plac o wymiarach 75 x 60 metrów, czyli tyle samo, co przed pożarem. Kubatura budynku wynosi blisko 90 tys. metrów sześciennych, a powierzchnia użytkowa ponad 16 tys. metrów kwadratowych. W odbudowanym budynku znajdują się m.in. pomieszczenia administracyjno-dyrekcyjne, pracownie produkcji kostiumów, magazyny kostiumów, sale prób i przede wszystkim sala im. Wojciecha Bogusławskiego.

Nowy, zbudowany w trakcie odbudowy po pożarze, budynek techniczny po drugiej stronie ulicy Wierzbowej jest w kształcie nieregularnego czworoboku, ma kubaturę blisko 73 tys. metrów sześciennych i powierzchnię użytkową ponad 13 tys, metrów kwadratowych. Oba budynki stary i nowy łączy podziemne przejście ( tunel ) pod ulicą Wierzbową, służące jako droga do transportu dekoracji.

W nowym budynku znajdują się pozostałe dwie sceny Teatru Narodowego: scena przy Wierzbowej im. Jerzego Grzegorzewskiego i scena Studio a także mieszczą tu się m. in. magazyny dekoracji i rekwizytów, pracownie produkcji dekoracji, pokoje gościnne dla aktorów i całe zaplecze techniczno-eksploatacyjne Teatru, tj. centrala telewizji wewnętrznej i zewnętrznej, światłowodowa centrala telefoniczna, centrala informatyczna, centrala kontroli wejść, zautomatyzowane centrale systemu wentylacji i klimatyzacji sterowane i programowane komputerowo (sceny i widownie Teatru są klimatyzowane).

W trakcie odbudowy zrobiono wszystko by w przyszłości uniknąć ryzyka pożaru. Budynki Teatru i podziemne przejście chronione są przez nowoczesny zmodernizowany system wykrywania i sygnalizacji pożaru, sterujący zespołami urządzeń przeciwpożarowych w tym m. in. instalacje zraszające, instalacje tryskaczowe, urządzenia wentylacji i oddymiania.  System jest całodobowo monitorowany przez Zakładową Służbę Ratowniczą pełniącą ochronę przeciwpożarową zarówno w Teatrze Narodowym jak i w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej.

  • Kasy i rezerwacja telefoniczna w dniu 8 czerwca

    Uprzejmie informujemy, że 8 czerwca, w dniu święta Bożego Ciała kasy oraz telefoniczna rezerwacja biletów są nieczynne.

  • Repertuar czerwiec – październik 2023

    Na trzech scenach Teatru wiele tytułów, w tym Maria Stuart Schillera, Dekalog Kieślowskiego i Piesiewicza oraz Śnieg Przybyszewskiego.

  • Oferty promocyjne

    Bilety dla seniorów i studentów w cenie od 30 do 50 zł w ramach programów TEATR DLA SENIORÓW. TEATR DLA STUDENTÓW / oferty od czerwca do końca października. 

  • „KLASA TN. Pierwszy dzwonek” – finał projektu

    1 czerwca odbyły się pokazy pracy warsztatowej Buty! Pokazy zwieńczyły 2. edycję projektu edukacyjnego „KLASA TN. Pierwszy dzwonek”. 

  • KILKA DZIEWCZYN – pożegnanie z tytułem

    20, 21 i 22 czerwca zagramy ostatnie przedstawienia Kilku dziewczyn Neila LaBute’a w reżyserii Bożeny Suchockiej. Zapraszamy na Scenę Studio!

  • ŚLUB – pożegnanie z tytułem

    13, 14 i 15 października zapraszamy na ostatnie przedstawienia Ślubu Witolda Gombrowicza w interpretacji litewskiego wizjonera teatru, Eimuntasa Nekrošiusa.

  • Program „Klasa w Warszawie. Warszawa z klasą”

    Zapraszamy uczniów warszawskich szkół na spektakle w Teatrze Narodowym w ramach programu „Klasa w Warszawie. Warszawa z klasą”. 

  • Vouchery do Teatru Narodowego

    Długoterminowe vouchery do Teatru Narodowego to doskonały podarunek. Są dostępne online oraz w kasach Teatru. 

  • KOMEDIANT – recenzje po premierze

    Przedstawiamy wybór recenzji i opinii po premierze Komedianta Thomasa Bernharda w reżyserii Andrzeja Domalika.

  • Gra przeciwieństw | premiera KOMEDIANTA

    Przewrotny dramat Bernharda w reżyserii Andrzeja Domalika. W roli tytułowej – Jerzy Radziwiłowicz, aktor, którego kreacje na teatralnej scenie możemy podziwiać od ponad pięćdziesięciu lat!

  • Tak to już zostanie. Rozmowa z Andrzejem Domalikiem

    „Teatr jest więzieniem, dość beznadziejnym, nie ma co liczyć na złagodzenie kary, tak to już zostanie” – mówi Andrzej Domalik. Pracuje nad Komediantem Bernharda.

  • KOMEDIANT | wideo zapowiedź

    Przed premierą – wideo zapowiedź! Premiera Komedianta Thomasa Bernharda w reżyserii Andrzeja Domalika już 13 maja. W roli tytułowej – Jerzy Radziwiłowicz. 

  • 80. urodziny Jana Englerta

    Jan Englert, dyrektor artystyczny Teatru Narodowego, 11 maja obchodzi 80 urodziny! Z okazji jubileuszu życzymy nieustającej wiary w teatr!

  • 100. przedstawienie KORDIANA

    Kordian – dramat o trudnych polskich wyborach, polskim niebie i polskim piekle. 26 kwietnia spektakl zagramy po raz setny! Z tej okazji przedstawiamy fotorelację zza kulis. 

  • Jan Frycz – 45-lecie pracy artystycznej

    Jan Frycz obchodzi jubileusz 45-lecia pracy artystycznej. Gratulujemy i życzymy wielu kolejnych aktorskich wyzwań i artystycznych spełnień!

  • Gustaw Holoubek | Wielka Improwizacja

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka przedstawiamy Wielką Improwizację w jego wykonaniu. Nagranie pochodzi z premiery Dziadów w reżyserii Kazimierza Dejmka.




  • Jan Englert wspomina Gustawa Holoubka

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka Jan Englert wspomina wybitnego aktora – „Gustaw Holoubek jest autorytetem, punktem odniesienia”.  

  • Gustaw Holoubek w Teatrze Narodowym

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka przypomnamy ten rozdział jego bogatej biografii artystycznej, który wiązał się z pracą w Teatrze Narodowym. Ma on szczególne miejsce w historii tej sceny.

  • Żegnamy Macieja Prusa

    Z wielkim smutkiem żegnamy Macieja Prusa, jednego z najwybitniejszych twórców polskiego teatru. Artysta zmarł 9 kwietnia w wieku 85 lat.

  • 70. urodziny Sławomiry Łozińskiej!

    8 kwietnia Sławomira Łozińska obchodzi 70. urodziny! W tym roku przypada również 50. rocznica debiutu wybitnej aktorki w Teatrze Narodowym. Życzymy jubilatce radości, satysfakcji i kolejnych wspaniałych ról!

     

  • Aktorki i aktorzy TN z Medalami Gloria Artis

    Małgorzata Kożuchowska, Sławomira Łozińska, Jarosław Gajewski i Arkadiusz Janiczek zostali uhonorowani Medalami Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.

  • Międzynarodowy Dzień Teatru 2023

    Wspólne święto nas wszystkich – ludzi teatru i widzów! Z tej okazji dziękujemy wszystkim tym, dla których teatr jest ważnym miejscem spotkań. Bądźmy razem!

  • ALICJI KRAINA CZARÓW – recenzje

    „Wielka imaginacja. Wielka fantazja. Wielka wyobraźnia”, „piękny spektakl” – recenzje po premierze ALICJI KRAINY CZARÓW wg Carrolla w reżyserii Sławomira Narlocha. 

  • Na wyspach pamięci. Rozmowa ze Sławomirem Narlochem

    „To opowieść o pamięci i fascynującej rzeczywistości pełnej zagadek i paradoksów. Tu i teraz – dziś jest czas na Alicji Krainę Czarów” – mówi Sławomir Narloch, reżyser spektaklu. 

  • MUZYKA TO CZAS

    Przedstawiamy muzyczną zapowiedź Alicji Krainy Czarów! W roli Szalonego Kapelusznika – Paweł Paprocki. 

  • Wskazówki zegara | premiera ALICJI...

    Czy można pamiętać do przodu? Odwrócić czas? Zatrzymać wspomnienia? Alicji Kraina Czarów wg Lewisa Carrolla w reżyserii Sławomira Narlocha.

  • Piotr Cieplak z Nagrodą im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya

    Piotr Cieplak został wyróżniony Nagrodą im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya za wybitne osiągnięcia w sztuce reżyserskiej, ze szczególnym uwzględnieniem spektakli realizowanych w Teatrze Narodowym.

  • Jan Englert – jubileusz 45-lecia pracy reżyserskiej

    Jan Englert po raz pierwszy reżyserował w 1978 roku. Jego najnowszą pracą reżyserską jest zrealizowany w Teatrze Narodowym Mizantrop Molière’a. 

  • MIZANTROP – recenzje po premierze

    Po premierze Mizantropa Molière’a w reżyserii Jana Englerta – przedstawiamy wybór recenzji. 

  • Niejednoznaczność | Molière w Narodowym

    Pytania o nasz stosunek do świata i postawę wobec innych, o egoizm i empatię – premiera Mizantropa Molière’a odbyła się 10 grudnia na scenie Studio. 

  • Szlachetność i profity. Rozmowa z Janem Englertem

    „Rozkrok między szlachetnością a interesownością, pychą a skromnością – to jest najciekawsze” – mówi Jan Englert, reżyser Mizantropa

  • KSIĘGI JAKUBOWE – wybór recenzji

    Przedstawiamy fragmenty recenzji, które ukazały się po premierze Ksiąg Jakubowych Olgi Tokarczuk w reżyserii Michała Zadary.

  • My z nich | rozmowa z Michałem Zadarą

    „My, współcześni Polacy, jesteśmy spadkobiercami bardzo różnych tradycji, narodowości, praktyk” – mówi Michał Zadara, reżyser Ksiąg Jakubowych.

  • Dziedzictwo | premiera KSIĄG JAKUBOWYCH

    Nasi przodkowie, tożsamość i przyszłość – Księgi Jakubowe Olgi Tokarczuk w inscenizacji Michała Zadary.

  • DEKALOG – recenzje po premierze

    Przedstawiamy wybór recenzji po premierze Dekalogu Kieślowskiego / Piesiewicza w reżyserii Wojciecha Farugi.  

  • Rozmowa z Wojciechem Farugą o DEKALOGU

    „Wydaje mi się, że rozważania: co jest dobre, co złe, co trzeba, a czego nie wolno, są teraz, kiedy ten świat po raz kolejny nam się wymknął, wyjątkowo ważne” – mówi reżyser Dekalogu.

  • Po pierwsze człowiek | premiera DEKALOGU

    Wojciech Faruga sięgnął po ikoniczne dzieło polskiego filmu, przemyślane na nowo po ponad trzech dekadach. 

  • Warszawska Nagroda Edukacji Kulturalnej

    Z radością informujemy, że zrealizowany przez nas program dla szkół KLASA TN zdobył III nagrodę 13. edycji Warszawskiej Nagrody Edukacji Kulturalnej.

  • Solidarni z Ukrainą | Солідарні з Україною

    Zespół Teatru Narodowego solidaryzuje się z Ukraińcami, walczącymi o niepodległość swojej ojczyzny. 

  • TEATR MÓJ WIDZĘ... – rozmowy z aktorkami i aktorami

    Kinga Ilgner rozmawia z: Anną Seniuk, Małgorzatą Kożuchowską, Gabrielą Muskałą, Janem Englertem, Jerzym Radziwiłowiczem, Marcinem Hycnarem. Partnerem cyklu jest Teatr Narodowy.

  • DEJMEK Raszewskiej z nagrodą PTBT!

    Wydana przez Teatr Narodowy książka Dejmek Magdaleny Raszewskiej otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych. 

  • Cykl AKTORZY/SENIORZY

    Teatr Narodowy jest partnerem internetowego projektu Leny Frankiewicz, filmowego cyklu, na który składają się rozmowy o teatrze z seniorkami i seniorami zawodu aktorskiego.

  • Cykl POECI POLSCY online #kulturabezbarier

    Polska poezja w interpretacji Aktorów Teatru Narodowego – artystyczno-edukacyjny cykl POECI POLSCY #kulturabezbarier.

  • WYKŁADY OTWARTE online (materiały audio)

    Wykłady Teatru Narodowego online dotyczące badań nad twórczością wielkich osobowości polskiej kultury.

  • Przedstawienia Teatru Narodowego online

    Spektakle Teatru Narodowego zrealizowane w Teatrze Telewizji – wybór ze zbiorów Ninateka.pl oraz Vod.TVP. 

  • Teatr Narodowy w Google Cultural Institute

    Wystawę o burzliwych dziejach Narodowej Sceny można oglądać w sieci! Zapraszamy do odwiedzenia Google Cultural Institute.

Korzystając z serwisu internetowego Teatru Narodowego akceptujesz zasady Polityki prywatności oraz wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Plik cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej na temat cookie, kliknij tutaj