Aktualności

Tak to już zostanie. Rozmowa z Andrzejem Domalikiem

 

Na zdjęciu: próba Komedianta – Hubert Łapacz (Ferruccio), Andrzej Domalik – reżyser, Jerzy Radziwiłowicz (Bruscon). Fot. Marta Ankiersztejn

Andrzej Domalik Komedianta→ Thomasa Bernharda z Jerzym Radziwiłowiczem w tytułowej roli Bruscona. „Opowieści Bernharda oparte są na przeciwieństwach, na zaprzeczeniach, na tym, co on sam określa mniej więcej w ten sposób: »jeżeli chcemy do czegoś dotrzeć, trzeba udać się w kierunku przeciwnym« – podkreśla reżyser. – Kiedy więc przyglądamy się Brusconowi, to absolutną koniecznością jest zadanie sobie pytania, kiedy on gra, a kiedy nie. Otóż gra niemal zawsze. Dlatego mówi, że teatr jest więzieniem, dość beznadziejnym, nie ma co liczyć na złagodzenie kary, tak to już zostanie. Jest na granie skazany”.
Premiera przedstawienia na Scenie przy Wierzbowej 13 maja.

Niedawno pracował Pan nad dramatem Bernharda Minetti. Portret artysty z czasów starości*, teraz Komediant – dlaczego?

Przygoda pod tytułem Minetti… poprowadziła mnie do przygody pod tytułem: może by jeszcze raz. Natomiast nie jestem w stanie określić jednym zdaniem, dlaczego. Ani w przypadku Minettiego… ani w przypadku Komedianta. Nie jestem w stanie także dlatego, że to, co pisze Bernhard, „dzieje się” na wielu poziomach, rozgrywa w różnych przestrzeniach i prowadzi do tego, aby, mówiąc Bernhardem, wszystko „prosto się skomplikowało”. Jego opowieści oparte są na przeciwieństwach, na zaprzeczeniach, na tym, co on sam określa mniej więcej w ten sposób: „jeżeli chcemy do czegoś dotrzeć, trzeba udać się w kierunku przeciwnym, w kierunku kontrastu”. To jest chyba wystarczające alibi [śmiech].

Komediancie główny bohater Bruscon, którego gra Jerzy Radziwiłowicz, też posługuje się tym terminem, mówi o napisanej przez siebie sztuce Koło historii: „żeby moje arcydzieło nie obróciło się w swoje przeciwieństwo”. Sam zresztą jest zbudowany ze sprzeczności, zabiega o publiczność i pogardza nią, jest przywiązany do żony i dzieci, ale ich poniża, jest programowo niepoprawny, aspołeczny, ale z władzą woli nie zadzierać… Próbuje Pan wydobyć wszystkie te przeciwieństwa?

Próby KOMEDIANTA: Jerzy Radziwiłowicz (Bruscon), Andrzej Domalik (reżyser). Fot. Marta Ankiersztejn
Jerzy Radziwiłowicz (Bruscon), Andrzej Domalik – reżyser podczas prób Komedianta Thomasa Bernharda. Fot. Marta Ankiersztejn

Nasze starania idą w tym kierunku. Jerzy jest aktorem precyzyjnie analitycznym, ja przy nim jestem raczej powierzchownym gościem… może nie tylko przy nim [śmiech]…, ale jak mus to mus, więc przeciwieństwa rzeczywiście próbujemy rozłożyć na czynniki pierwsze i rozmawiać o nich, nawet jeżeli – a czasami tak bywa – to zostaje tylko między nami. Podpieramy się cytatem klasyka, czyli Konrada Swinarskiego, który powtarzał: „nie widać, ale my musimy to wiedzieć”.

A wracając do listy przeciwieństw, badacze taki stan określają mianem coincidentia oppositorum i to jest bardzo bliskie pisarstwu Bernharda. Jeszcze jedno zderzenie jest dla nas ważne, chyba zresztą najważniejsze. Oryginalny tytuł tej sztuki brzmi: Der Theatermacher  „Człowiek teatru”. Nawet jeżeli w ujęciu Bernharda tytuł ma podtekst ironiczny, czy nawet złośliwy, to jest to pojęcie dość szerokie.
Kiedy więc przyglądamy się Brusconowi, to absolutną koniecznością jest zadanie sobie pytania, kiedy on gra, a kiedy nie. Otóż on gra niemal zawsze. Dlatego mówi, że teatr jest więzieniem, dość beznadziejnym, nie ma co liczyć na złagodzenie kary, tak to już zostanie. Życie prywatne także zamienia w teatr. Dlaczego to robi? Bo musi. Jest na granie skazany. Nie ma w tym kalkulacji. Kiedy gra, a kiedy nie gra? Staramy się, żeby to nie było takie proste i jasne, żeby nie powiedzieć – prostackie. Bo wydaje się, że Bruscon też nie do końca to wie. Jest taka papierowa zabawka, którą robią dzieci – piekło/niebo. Bawiąc się, operujemy palcami i wychodzi nam – ALBO piekło ALBO niebo… i to zdecydowanie nie jest ten przypadek… Rzecz się wymyka, te dwie rzeczywistości już dawno się przeniknęły. A Bruscon jest całością, na którą składają się dwa światy, jednak gdzie przebiega granica – nie wiadomo. Dokładnie rzecz analizujemy, mimo że wszystko prowadzi nas do słowa: tajemnica. Ale ja przecież nie mogę powiedzieć do aktora: „proszę grać tajemnicę” [śmiech]. 

A czy przed przystąpieniem do pracy na Komediantem trzeba zadać sobie też takie pytania: czy Bruscon jest dobrym aktorem? czy napisał arcydzieło? a może jego sztuka to ostatnia szmira?

Wiemy z tekstu, że Bruscon ma na swoim koncie poważne role, grał na przykład Mefista i Fausta, nie zawsze był aktorem w objeździe po wsiach Górnej Austrii. Losy potoczyły się, jak się potoczyły, to jest zupełnie inna historia. Ale zakładamy, że talentu się nie traci, traci się jedynie formę. W przypadku Koła historii mamy znacznie mniej danych. Stworzenie opowieści, która ma ambicje opowiedzenia o losie Historii, w której biorą udział i, co więcej, spotykają się na scenie Cezar z Napoleonem oraz z Hitlerem – brzmi groźnie. Ale to wcale jeszcze nie dowód, że to grafomania. Chcę wierzyć, że jeśli jest grafomanią, to Wielką Grafomanią. 

Na przykład taka kwestia ze sztuki Bruscona: „Metternich udaje / że nie widzi / gdzie leży szpilka od kapelusza / cały świat widzi / gdzie leży ta szpilka / tylko on jej nie widzi”. Jaką rolę pełni tu kłamstwo?

Bruscon mówi, że teatr jest kłamstwem, ale kłamstwem wspaniałym, kłamstwem niemal perfekcyjnym. W zasadzie wszyscy kłamiemy: autorzy, aktorzy, widzowie także. „Rozszerza” więc instytucję teatru na instytucję świata. W sposób przekonujący, żeby nie powiedzieć – szlachetny, kłamstwo obłaskawia. A że my wszyscy, trzymając się już tego terminu, „pracujemy” w kłamstwie i to nam się podoba, tym bardziej musimy być w tym – przynajmniej w miarę – konsekwentni. Jeśli nie będziemy, to przyznamy się do zmarnowanego życia.

Próby KOMEDIANTA: Hubert Łapacz (Ferruccio), Zuzanna Saporznikow (Sara), Aleksandra Justa (Pani Bruscon), Jerzy Radziwiłowicz (Bruscon). Fot. Marta Ankiersztejn
Hubert Łapacz (Ferruccio), Zuzanna Saporznikow (Sara), Aleksandra Justa (Pani Bruscon), Jerzy Radziwiłowicz (Bruscon) podczas prób Komedianta Thomasa Bernharda. Fot. Marta Ankiersztejn

Aktorstwo jest więc sytuacją egzystencjalną.

Dla Bruscona niewątpliwie. Oznacza to także, że wszystko jest teatrem, a Bruscon – uniwersum. Absolutem. To, co jest poza sztuką, jest nieistotne. Gdyby nie było aktorstwa, trzeba by się powiesić. Skoro tego nie robimy, trzeba grać.

„Jakbyśmy przyjeżdżając do tego Utzbach, wpadli w jakąś pułapkę” – podkreśla Bruscon.  

Myślę, że teatr też jest pułapką. W teatrze na samym początku gaśnie światło; między innymi po to, żeby widz miał kilkanaście sekund na podpisanie umowy, w której zgadza się na to, że – przynajmniej do pewnego stopnia – zaakceptuje świat, który się przed nim rozpali. A przedstawiający ten świat mówią: „my wam pokażemy fikcję, ale pokażemy tak fantastycznie, że w nią uwierzycie”.

Jaki świat rozpali Pan na Scenie przy Wierzbowej?

Nic nowego. Szanuję i wierzę w słowo w teatrze. Szczególnie słowo dobrze wypowiedziane. Widzowie zobaczą to, do czego, mam poważną nadzieję, przekonają ich aktorzy: Aleksandra Justa, Zuzanna Saporznikow, Hubert Łapacz, Arkadiusz Janiczek, Kinga Ilgner i w roli tytułowej – Jerzy Radziwiłowicz. To oni tworzą opowieść i są częścią opowieści. 

To jest władza.

Oczywiście. Niewielka, ale zawsze. To my rozdajemy karty. Przez chwilę.

Czy można bez gniewu, sprzeciwu wobec świata pracować nad twórczością Bernharda?

Żeby mieć odczucie gniewu, niechęci i niezgody na rzeczywistość, nie potrzebuję Bernharda. Ale rzeczywiście w tym świecie czuję się nieźle, być może dlatego, że zawsze ciekawili mnie pisarze okrutni, na przykład Antoni Czechow… Dla mnie Bernhard jest kontynuacją Czechowa…

nad którym pracował Pan wielokrotnie….**

Tak, wiele razy… to są oczywiście inne światy, ale bardzo podobny stosunek autorów do rzeczywistości. Mówiąc najprościej i najkrócej, Czechow uważał, że to, co nas otacza, jest absurdalne, ale czasami piękne…

I trzeba mieć odwagę, żeby się z tym zmierzyć. A Bruscon jest waleczny czy rejteruje?

I jedno, i drugie. Mówi dwukrotnie, że nie wolno się bać i nie wolno tchórzyć. Czuje niebezpieczeństwo i dokonuje wtedy swoistej automotywacji, uczucie lęku nie jest mu więc obce. Ale jednocześnie – i to jest tak samo mocne, a może nawet mocniejsze – definiuje siebie w ten sposób: Szekspir / Wolter / i ja.

* Premiera w Teatrze Polonia w Warszawie 7 czerwca 2021

** Andrzej Domalik wyreżyserował Mewę (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1991; Teatr im. Słowackiego w Krakowie, 2005), Trzy siostry (Teatr Bagatela w Krakowie, 2001), …i tyle miłości (Teatr Ateneum w Warszawie, 2005), Wesele by Czechow (Teatr Bagatela w Krakowie, 2006), 32 omdlenia (Teatr Polonia w Warszawie, 2011). W Teatrze Telewizji zrealizował Płatonowa (1992) i Wiśniowy sad (1994), z inspiracji Trzema siostrami powstał jego film fabularny Łóżko Wierszynina (1997).


Rozmawiała: Monika Mokrzycka-Pokora (materiał własny Teatru; w przypadku publikacji fragmentów prosimy o podanie źródła) 


Strona przedstawienia Komediant →
 

premiera: 13 maja 2023, godz. 19:30, Scena przy Wierzbowej im. Jerzego Grzegorzewskiego

 

  • Repertuar lutowy

    Premiera familijnego przedstawienia Piekło – Niebo Marii Wojtyszko w reżyserii Jakuba Krofty. Wśród lutowych tytułów: Król Lear Shakespeare’a i Inne rozkosze Pilcha. 

  • Odwołane spektakle w dniu 3 stycznia

    Uprzejmie zawiadamiamy, że w związku z uroczystościami rządowymi w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej spektakle Alicji Kraina Czarów oraz Twórcy obrazów w dniu 3 stycznia zostały odwołane. 

  • Repertuar styczniowy

    Wśród wielu styczniowych tytułów: Faust Goethego, Jak być kochaną wg Brandysa oraz Czekając na Godota Becketta. 




  • Repertuar grudniowy

    Premiera Innych rozkoszy Pilcha w reżyserii Jacka Głomba. Wśród wielu propozycji – Kordian Słowackiego i Opowieści Lasku Wiedeńskiego von Horvátha.

  • WIECZÓR TRZECH KRÓLI – pożegnanie z tytułem

    Intrygi, gry pozorów, wiele odmian miłości. 14 i 15 grudnia zapraszamy na ostatnie przedstawienia Wieczoru Trzech Króli Shakespeare’a w reżyserii Piotra Cieplaka. 

  • TEATR DLA SENIORÓW I STUDENTÓW

    Bilety w cenie od 30 do 50 zł – wiele propozycji w repertuarach od grudnia do lutego. Na jeden dokument uprawniający do zniżki przysługują dwa bilety w cenach promocyjnych.

  • Vouchery do Teatru Narodowego

    Długoterminowe vouchery do Teatru Narodowego to doskonały świąteczny podarunek. Są dostępne online oraz w kasach Teatru. 

  • Księgarnia internetowa Teatru Narodowego

    Zapraszamy na świąteczne zakupy. W ofercie publikacje poświęcone dziejom teatru i jego twórcom oraz plakaty. Wiele propozycji wydawniczych w bardzo atrakcyjnych cenach!

  • Ekscesy i ból istnienia | premiera INNYCH ROZKOSZY

    Nieugaszone pożądania, ekscesy, ekstrawagancje i dopadający nas, od czasu do czasu, bólu istnienia. Mistrzowska proza Pilcha w scenicznej interpretacji Jacka Głomba.

  • Prowokacja z przytupem. Rozmowa z Jackiem Głombem

    Jacek Głomb inscenizuje Inne rozkosze Jerzego Pilcha. „Ten tekst jest niepoprawny politycznie – mówi reżyser – nie ma w nim żadnej poprawności, jest za to prowokacja z przytupem”. 

  • Jan Englert – 60 lat na scenie!

    Jubilatowi życzymy kolejnych wspaniałych artystycznych wyzwań i nieustającej wiary w teatr! Zachęcamy do obejrzenia materiału wideo.

     

  • Andrzej Łapicki – wspomnienie w stulecie urodzin aktora

    11 listopada wspominamy Andrzeja Łapickiego, legendarnego aktora Teatru Narodowego, rektora warszawskiej Akademii Teatralnej i prezesa ZASP-u, w stulecie jego urodzin.  

  • Rozmowa z Julią Holewińską i Wojciechem Farugą

    Przed premierą Fausta: „Ten dramat boleśnie nakłuwa ludzką kondycję” – mówi reżyser, Wojciech Faruga. „Opowiadamy o przemocy i rozpadzie świata” – podkreśla Julia Holewińska, dramaturżka. 

  • Współczesna odyseja | premiera FAUSTA

    Indywidualne doświadczanie świata, podróż przez historię współczesną i archiwa naszej pamięci – Faust Goethego w reżyserii Wojciecha Farugi i dramaturgii Julii Holewińskiej.

  • Anna Seniuk – 60 lat na scenie!

    Świętujemy 60-lecie debiutu Anny Seniuk! Zachęcamy do obejrzenia materiału wideo, który przygotowaliśmy z okazji jubileuszu wspaniałej artystki.

  • Premiery sezonu 2024/2025

    Światowa klasyka i polska współczesność! Sezon 2024/2025 w Teatrze Narodowym oprze się na tych dwóch przeciwległych filarach. 

  • Mariusz Benoit z Nagrodą im. Aleksandra Zelwerowicza!

    Mariusz Benoit został uhonorwany Nagrodą im. Aleksandra Zelwerowicza za rolę Estragona w Czekając na Godota w reżyserii Piotra Cieplaka. Serdecznie gratulujemy!

  • Maryla Zielińska z Nagrodą Komitetu Nauk o Sztuce PAN

    Maryla Zielińska za książkę To. Biografia Jerzego Grzegorzewskiego otrzymała Nagrodę Komitetu Nauk o Sztuce PAN. Autorce składamy serdeczne gratulacje! 

  • PCHŁA SZACHRAJKA – 250 spektakl!

    Pchła Szachrajka będzie łobuzować na scenie po raz 250! 1 grudnia 2024 zagramy jubileuszowy spektakl na podstawie utworu Jana Brzechwy w reżyserii Anny Seniuk.

  • Piotr Cieplak z Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida

    Piotr Cieplak za reżyserię Czekając na Godota został uhonorowany Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida. Serdecznie gratulujemy!

  • Teatr Narodowy w ankiecie miesięcznika TEATR

    W podsumowaniu miesięcznika „Teatr” Najlepszy, najlepsza, najlepsi w sezonie 2023/2024 zostały wymienione spektakle oraz twórczynie i twórcy Teatru Narodowego.

  • FEBLIK – recenzje po premierze

    Przedstawiamy opinie recenzentów i teatralnych blogerów o spektaklu Feblik Małgorzaty Maciejewskiej w reżyserii Leny Frankiewicz.

  • Czas ekstremalny | premiera FEBLIKA

    Rzeczywistość realna i magiczna zarazem, dojrzewanie w dusznej wspólnocie, pojemny świat metafory. Feblik – premiera odbyła się 14 czerwca.

  • Widzieć jaśniej. Rozmowa z Leną Frankiewicz

    Reżyserka pracuje nad Feblikiem. „Młodość jest zawsze «bardziej», widzi jaśniej – podkreśla. – Główna bohaterka, dojrzewająca Mania potrafi bezpardonowo obnażyć obłudę świata”.

  • 85. rocznica urodzin Jerzego Grzegorzewskiego

    29 czerwca przypada 85. rocznica urodzin Jerzego Grzegorzewskiego (1939–2005) – wizjonera teatru, reżysera, dyrektora Teatru Narodowego w latach 1997–2003.

  • Adam Hanuszkiewicz – 100. rocznica urodzin

    16 czerwca mija setna rocznica urodzin Adama Hanuszkiewicza (1924–2011) – aktora, reżysera, dyrektora Teatru Narodowego, twórcy legendarnej inscenizacji Balladyny.

  • „KLASA TN. Pierwszy dzwonek” – finał 3. edycji projektu!

    Odbyły się już pokazy wieńczące 3. edycję projektu „KLASA TN. Pierwszy dzwonek” z udziałem uczennic i uczniów Szkoły Podstawowej nr 75 im. Marii Konopnickiej w Warszawie.

    .

  • „KLASA TN. Drugi dzwonek” – finał 3. edycji projektu!

    Za nami finał 3. edycji projektu „KLASA TN. Drugi dzwonek” z udziałem uczennic i uczniów LXIV LO im. Stanisława Ignacego Witkiewicza „Witkacego”.

  • Setna rocznica urodzin Kazimierza Dejmka

    Reżyser, dyrektor Teatru Narodowego, twórca historycznej inscenizacji Dziadów, wybitna osobistość świata teatru – 17 maja 2024 mija setna rocznica urodzin Kazimierza Dejmka. 

  • Maryla Zielińska laureatką Nagrody PTBT!

    Maryla Zielińska laureatką Nagrody Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych za To. Biografię Jerzego Grzegorzewskiego, książkę wydaną przez Teatr Narodowy. Serdecznie gratulujemy! 

  • Trzytomowa publikacja o Jerzym Grzegorzewskim

    Trzytomowa publikacja o Jerzym Grzegorzewskim dostępna w naszej księgani internetowej. Przedstawiamy dźwiekowy zapis spotkania poświęconego wydawnictwu.

  • Jerzy Radziwiłowicz z Nagrodą im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego

    Jerzy Radziwiłowicz został uhonorowany Nagrodą im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego za kreacje aktorskie na deskach Teatru Narodowego. Serdecznie gratulujemy!

  • Skaliste wybrzeża | premiera GRY SNÓW

    Moralitetowa wędrówka przez życie, rozpoznanie dzisiejszego losu – premiera Gry snów Strindberga w reżyserii Sławomira Narlocha odbyła się 13 kwietnia.

  • PODRÓŻ | rozmowa ze Sławomirem Narlochem

    „Podążając za everymanem, chcemy odnaleźć sensy tej nieprzewidywalnej moralitetowej wędrówki” – mówi Sławomir Narloch, reżyser Gry snów. 

  • KRÓL LEAR – wybór recenzji po premierze

    Jan Englert (Lear, król Brytanii), Dominika Kluźniak (Kordelia / Błazen). Fot. Marta Ankiersztejn / Archiwum Artystyczne Teatru Narodowego

    Recenzenci i teatralni blogerzy dzielą się opiniami po premierze Króla Leara Shakespeare’a w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego.

  • Ewa Wiśniewska – 60 lat na scenie!

    Ewa Wiśniewska obchodzi jubileusz 60-lecia pracy artystycznej. Wybitna aktorka została uhonorowana Złotym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Gratulujemy!

  • DUSZYCZKA – wspomnienie

    30 stycznia 2024 minęło 20 lat od premiery Duszyczki Różewicza w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego. Zapraszamy do obejrzenia filmowego zapisu wspomnień!

  • SZTUKA ROZMOWY. Podcast Teatru Narodowego

    Jak buduje się artystyczne relacje? Rozmowy z aktorkami i aktorami Teatru Narodowego. Zapraszamy do słuchania!

  • Recenzje po premierze CZEKAJĄC NA GODOTA

    Recenzenci i teatralni blogerzy dzielą się opiniami o spektaklu Czekając na Godota Samuela Becketta w reżyserii Piotra Cieplaka.

  • Heroizm trwania | premiera CZEKAJĄC NA GODOTA

    Trwanie – uparte i heroiczne. Premiera Czekając na Godota Samuela Becketta w reżyserii Piotra Cieplaka odbyła się 9 grudnia na Scenie Studio. 

  • Rozmowa z Piotrem Cieplakiem

    „Wszystko, co człowiek może zrobić – złorzecząc, przeklinając, wściekając się, to jednak… czekać” – mówi Piotr Cieplak o pracy nad Czekając na Godota Becketta. 

  • PCHŁA SZACHRAJKA – 10 lat od premiery!

    6 grudnia 2023 mija 10 lat od premiery Pchły Szachrajki Jana Brzechwy w reżyserii Anny Seniuk! Zapraszamy do obejrzenia materiału o tym wyjątkowym, łobuzerskim spektaklu.


  • FREDRO. ROK JUBILEUSZOWY – recenzje

    „Niezwykły spektakl, pozornie utrzymany w konwencji próby, stał się zatrzymanym w czasie sądem nad dziełem wybitnego komediopisarza” – recenzje po premierze Fredry w reż. Jana Englerta. 

  • Stawiany na pomnikach i przed sądem

    Fredro. Rok Jubileuszowy w reżyserii Jana Englerta – premiera odbyła się 1 grudnia. W roku 2023 świętowaliśmy 230 rocznicę urodzin komediopisarza.

  • OPOWIEŚCI LASKU WIEDEŃSKIEGO – recenzje

    „Znakomity spektakl”, „cały zespół aktorski gra koncertowo” – przedstawiamy recenzje i opinie krytyków oraz teatralnych blogerów o Opowieściach Lasku Wiedeńskiego.

  • WYKŁADY OTWARTE Teatru Narodowego online (audio)

    Wykłady Teatru Narodowego online dotyczące badań nad twórczością wielkich osobowości polskiej kultury.

  • Spektakle Teatru Narodowego online

    Telewizyjne wersje spektakli dostępne online: Kosmos i Miłość na Krymie w reż. Jerzego Jarockiego, Śluby panieńskie i Udręka życia w reż. Jana Englerta, Daily Soup w reż. Małgorzaty Bogajewskiej.

  • Cykl POECI POLSCY online #kulturabezbarier

    Polska poezja w interpretacji Aktorów Teatru Narodowego – artystyczno-edukacyjny cykl POECI POLSCY #kulturabezbarier.

  • TEATR MÓJ WIDZĘ... – rozmowy z aktorkami i aktorami

    Kinga Ilgner rozmawia z: Anną Seniuk, Małgorzatą Kożuchowską, Gabrielą Muskałą, Janem Englertem, Jerzym Radziwiłowiczem, Marcinem Hycnarem. Partnerem cyklu jest Teatr Narodowy.

  • Cykl AKTORZY/SENIORZY

    AKTORZY/SENIORZY to filmowy cykl Leny Frankiewicz, na który składają się rozmowy o teatrze z seniorkami i seniorami zawodu aktorskiego. Teatr Narodowy jest partnerem projektu.

     

  • Teatr Narodowy w Google Cultural Institute

    Wystawę o burzliwych dziejach Narodowej Sceny można oglądać w sieci! Zapraszamy do odwiedzenia Google Cultural Institute.

Korzystając z serwisu internetowego Teatru Narodowego, akceptujesz zasady Polityki prywatności oraz wyrażasz zgodę na używanie plików cookies. Plik cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej na temat cookies, kliknij tutaj.

Poniżej możesz dostosować ustawienia dotyczące plików cookies:

  Zezwól na przechowywanie danych reklamowych.

  Zezwól na przechowywanie danych użytkownika.

  Zezwól na personalizację reklam.

  Zezwól na przechowywanie danych analitycznych.