Aktualności
Z ogromnym smutkiem żegnamy Piotra Cieplaka
07/12/2025
Z ogromnym smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci naszego Przyjaciela i Mistrza – Piotra Cieplaka (1960–2025). W imieniu dyrekcji i całego zespołu Teatru Narodowego składamy najszczersze kondolencje Rodzinie, Bliskim oraz wszystkim, dla których Jego sztuka była drogowskazem.
Piotr pozostawił w naszej historii trwały ślad – jego wizje teatralne, które zrodziły się na deskach Teatru Narodowego, były odważne, głęboko przemyślane, często prowokujące – a zawsze przepojone duchową i głęboko humanistyczną perspektywą. Piotr Cieplak wierzył w Człowieka. Uczyliśmy się tej wiary od Niego.
Piotr Cieplak zmarł 7 grudnia 2025. Msza Święta Żałobna zostanie odprawiona w poniedziałek, 15 grudnia 2025, o godz. 10:30 w kościele pw. Świętego Dominika na warszawskim Służewiu, przy ul. Dominikańskiej 2. Po Mszy Świętej nastąpi odprowadzenie do grobu na Cmentarzu Parafialnym w Górze Kalwarii, przy ul. Kalwaryjskiej.
Piotr Cieplak. Fot. Marta Ankiersztejn
W jego dorobku teatralnym wspominamy inscenizacje zrealizowane w Teatrze Narodowym:
Narty Ojca Świętego Jerzego Pilcha (premiera 6 listopada 2004), groteskowo-komediowy moralitet, opowiadający o małomiasteczkowej społeczności rozgorączkowanej wieścią o planowanym przyjeździe Papieża;
Opowiadania dla dzieci Isaaca Bashevisa Singera (premiera 15 grudnia 2007), baśniowy i liryczny świat dla dzieci i dorosłych, łączący magię wyobraźni z głębią moralnych opowieści;
Milczenie o Hiobie (premiera 24 października 2013), śmiała i metafizyczna interpretacja Księgi Hioba. Spektakl stanowił poruszającą refleksję nad cierpieniem, wiarą, człowieczeństwem;
Królowa Śniegu Hansa Christiana Andersena (premiera 17 stycznia 2015), sceniczna wersja baśni z wykorzystaniem animacji i efektów wizualnych, tworząca magiczny, zimowy świat na scenie;
PAN TADEUSZ – wszystkie słowa Adama Mickiewicza (20–25 maja 2015), najpełniejsza teatralna ekranizacja epopei narodowej: cały tekst Adama Mickiewicza czytany i inscenizowany dzień po dniu, z uwagą dla każdego słowa – opowieść o dawnej Polsce ożyła w surowej, oszczędnej, ale żywej formie scenicznej;
Soplicowo – owocilpoS. Suplement wg Adama Mickiewicza (premiera 9 czerwca 2015), ponura, surrealistyczna anty-Soplicowo-wizja wyrosła z Pana Tadeusza społeczność „owocilpoS” nie mówi — pomruki, warczenia i szczekanie zastępują słowa, a scena to obdrapana, odgrodzona ziemia, gdzie rytuałem staje się tańczenie poloneza i odgrywanie pustych gestów;
Elementarz Barbary Klickiej (premiera 7 grudnia 2017), surrealistyczna, dorosła „baśń” inspirowana motywami znanymi z dziecięcej wyobraźni: dorosła Ala zagląda do króliczej nory, a spektakl staje się próbą ponownego przełożenia najbardziej podstawowych znaczeń i relacji międzyludzkich;
Ułani Jarosława Marka Rymkiewicza (premiera 10 marca 2018), komedia serio o polskich mitach i tożsamości: satyra na romantyczne wyobrażenia o narodowej legendzie, ironiczne i gorzkie zwierciadło dorosłej historii i zbiorowych fantazji;
Woyzeck Georga Büchnera (premiera 15 lutego 2020), surowa, poruszająca reinterpretacja dramatu stawiająca pytania o winę, moralność i ludzką duszę;
Wieczór Trzech Króli albo Co chcecie Williama Szekspira (premiera 4 grudnia 2021), w ujęciu Piotra Szekspirowska komedia przemieniła się w żywiołową, muzyczną opowieść o miłości, tożsamości i ludzkich maskach;
Czekając na Godota Samuela Becketta (premiera 9 grudnia 2023), minimalistyczna inscenizacja klasycznego dramatu Samuela Beckett: dwóch mężczyzn czeka w pustej przestrzeni, balansując między absurdem, nadzieją i egzystencjalnym zawieszeniem – to spektakl o ludzkiej wytrwałości, samotności i wspólnocie w niepewności.
Cała twórczość Piotra ukazywała jego niezwykłą wszechstronność: potrafił przejść od symbolicznej metafory religijnej, przez lekkość i humor, aż po surowy dramat – zawsze z głębią i autentycznością. Wyróżniał się tym, co nazwać można teatrem myśli, emocji i moralnego zaangażowania.
Piotr Cieplak był etatowym reżyserem Teatru Narodowego (2014–2023). Zajmował się pracą pedagogiczną, był wieloletnim wykładowcą i profesorem warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. Został uhonorowany między innymi Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2024), dwukrotnie prestiżową Nagrodą im. Konrada Swinarskiego, przyznawaną przez miesięcznik „Teatr” (w 2005 za reżyserię Słomkowego kapelusza oraz w 2012 roku za reżyserię Nieskończonej historii). W 2022 roku otrzymał Nagrodę im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego za „wybitnie osiągnięcia w sztuce reżyserskiej ze szczególnym uwzględnieniem spektakli zrealizowanych w Teatrze Narodowym”.
Dziś, choć zabrakło jego spojrzenia, jego głos zdaje się nadal rozbrzmiewać – w ciszy sceny, w oddechu kurtyny, w pamięci aktorów i widzów. Jesteśmy głęboko poruszeni i wdzięczni. W naszym repertuarze wciąż pozostają Ułani, w marcu zagramy 100. przedstawienie.
Dziś wieczorem, 7 grudnia 2025 roku, zgodnie z repertuarem na Scenie Studio – Czekając na Godota Samuela Becketta w reżyserii Piotra Cieplaka. Nie planowaliśmy tego wieczoru jako pożegnania.
