Ze smutkiem żegnamy Zofię Kucównę. Zmarła 6 kwietnia 2024 roku, była aktorką Teatru Narodowego w latach 1968–1982.

Po raz pierwszy wystąpiła na tej scenie w roli Żony w Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego, w 1969 roku i natychmiast zwróciła uwagę recenzentów. Występowała przede wszystkim w spektaklach Adama Hanuszkiewicza: Święta Joanna George’a Bernarda Shawa, Hamlet Williama Shakespeare’a, Beniowski Juliusza Słowackiego, Trzy siostry Antona Czechowa, Makbet Williama Shakespeare’a, Miesiąc na wsi Iwana Turgieniewa, Wesele Stanisława Wyspiańskiego, Maria Ireneusza Iredyńskiego, Płatonow Antona Czechowa, Fedra Jeana Racine’a, Seans Noëla Cowarda, Samuel Zborowski Juliusza Słowackiego, Pan Tadeusz Adama Mickiewicza, Komedia pasterska Jana Andrzeja Morsztyna, Relacje według tekstów Hanny Krall, które opracowała na scenę.

Jak pisała Marta Fik – grane przez Zofię Kucównę postaci „mają w sobie mądrość wynikającą ze zrozumienia wielorakich ludzkich cierpień, […] nie mają w sobie nic patetycznego, a odwrotnie pewną codzienność, która sprawia, iż między Kucówną a widownią zawiązuje się każdorazowo nieczęste w naszym teatrze porozumienie i sympatia”.

Po 1982 roku Zofia Kucówna była związana z Teatrem Ateneum i Teatrem Współczesnym w Warszawie. Działała społecznie w Związku Artystów Scen Polskich, współtworzyła Dom Aktora w Skolimowie, uczyła aktorstwa w Akademii Teatralnej.

Została uhonorowana Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1998), a także Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008).