Za dyrekcji Erwina Axera zagrał w Marii Stuart Schillera w reżyserii Władysława Krasnowieckiego i w Aszantce Perzyńskiego w reżyserii Stanisławy Perzanowskiej. W czasach Adama Hanuszkiewicza należał już do czołowych aktorów Teatru, grając w licznych przedstawieniach: wyreżyserowanych przez dyrektora Hamlecie Shakespeare’a, Beniowskim Słowackiego, Trzy po trzy Fredry, Miesiącu na wsi Turgieniewa, Jeziorze Bodeńskim Dygata oraz w Weselu Wyspiańskiego. Zagrał także w Stara kobieta wysiaduje Różewicza w reżyserii Helmuta Kajzara oraz w Szkole żon Molière’a w reżyserii Jana Kulczyńskiego.

Andrzej Łapicki pracował wówczas w Teatrze Narodowym także jako reżyser. Wystawił tu m.in. Wygnańców Joyce’a, Portret Doriana Graya wg Wilde’a oraz Dwa teatry Szaniawskiego.

Po latach rozłąki z aktorstwem, powrócił na scenę w 2008 roku, w Iwanowie Czechowa w reżyserii Jana Englerta. Była to ostatnia rola w jego karierze. Zapytany, dlaczego zdecydował się wrócić na scenę, autoironicznie odpowiedział: „Kiedy Jan Englert zaproponował mi rolę, nie wahałem się długo: wybitny autor, znakomici koledzy – mogę się wygłupić”. Nie wygłupił się, myślał o dalszych rolach; miał zagrać Fredrę w przygotowywanych dla niego Fredraszkach, ale już tego nie doczekał.