Aktualności

Recenzje po prapremierze „Skóry węża”

Skóra węża→ autorstwa i w reżyserii Artura Urbańskiego w opiniach recenzentów:

Paweł Głowaty (Konrad Swinarski), Beata Fudalej (Ruth Berlau). Fot. Krzysztof Bieliński
Paweł Głowaty (Konrad Swinarski), Beata Fudalej (Ruth Berlau) w Skórze węża autorstwa i w reżyserii Artura Urbańskiego. Fot. Krzysztof Bieliński

„Bertolt Brecht nie był dżentelmenem, a i nazwanie w tenże elegancki sposób jego relacji z otaczającymi go kobietami wydaje się być daleko idącą grzecznością. Jego związki cechowały się – powiedzmy – pewną dozą skomplikowania, a światło na nie rzuca znakomity szkic Anny Burzyńskiej zamieszczony w programie, warto rzucić okiem przed rozpoczęciem przedstawienia. Mamy oto rok 1955 i uchwycony moment przyjazdu Konrada Swinarskiego (bardzo dobry Paweł Głowaty) do Berlina do teatru Bertolta Brechta, gdzie na staż do działu literackiego przyjmuje go Ruth Berlau, cóż – jedna z kobiet Brechta i główna bohaterka tego spektaklu, zatrudniona w tym teatrze «z litości», nieszczęśliwa, pozbawiona złudzeń alkoholiczka, próbująca zachować odrobinę choć godności (wybitna, poruszająca kreacja Beaty Fudalej). Nie poznamy natomiast samego Brechta, który za moment umrze i będziemy świadkami rywalizacji o spuściznę, o którą walczy z dawną duńską kochanką jego żona Helen Weigel (Aleksandra Justa) i – chór kobiet, Dziewczynek właściwie, komentujący (oczywiście) songami to, co widzimy na scenie (fantastyczne epizody Magdaleny Warzechy, Anny Ułas, Joanny Grygi i Moniki Dryl). […] ... było to przedstawienie o czymś bardzo ważnym, o czymś, nad czym nie można przejść ot tak do porządku dziennego, czymś – bardzo jednak poruszającym. O czym? I co ma z tym wspólnego tytułowa skóra węża – to już proszę sprawdzić osobiście” – pisze Rafał Turowski na swoim blogu. Czytaj więcej →

Beata Fudalej (Ruth Berlau), Joanna Gryga (Isot Kilian), Aleksandra Justa (Helene Weigel), Joanna Kwiatkowska-Zduń (Käthe Reichel), Magdalena Warzecha (Elisabeth Hauptmann), Monika Dryl (Maria Eich). Fot. Krzysztof Bieliński
Beata Fudalej (Ruth Berlau), Joanna Gryga (Isot Kilian), Aleksandra Justa (Helene Weigel), Joanna Kwiatkowska-Zduń (Käthe Reichel), Magdalena Warzecha (Elisabeth Hauptmann), Monika Dryl (Maria Eich) w Skórze węża autorstwa i w reżyserii Artura Urbańskiego. Fot. Krzysztof Bieliński

„Sztuka toczy się w kręgu niemieckiego teatru, bo w Berliner Ensamble, tuż przed i zaraz po śmierci Bertolta Brechta 14 sierpnia 1956. […] Całą swą uwagę skupił natomiast Urbański na życiu Berlau, która w 1974 spłonęła od papierosa w szpitalu psychiatrycznym w Berlinie, a wcześniej po utracie dziecka i odtrąceniu przez Brechta zajmowała się dokumentacją fotograficzną jego przedstawień oraz pogrążała w chorobie alkoholowej. Berlau, samotna i nieustannie poniżana, jest bezbronna a jednocześnie zachowuje się prowokacyjnie, pragnie miłości i seksu, ale starzeje się, brzydnie i zaniedbuje z powodu choroby, więc musi się zadowolić alkoholem. […] Kulminacyjną sceną spektaklu jest sąd nad Brechtem odbywający się po jego pogrzebie z udziałem wieloletnich partnerek, w tym dominującej Heleny Weigel. […] Jedną z głównych oskarżycielek jest odtwarzana sugestywnie przez Magdalenę Warzechę dystyngowana i ironiczna Elisabeth Hauptmann, niegdysiejsza współtwórczyni Opery za trzy grosze. W trakcie tej sekwencji, śledząc grę Fudalej, Justy czy Warzechy, przypominałem sobie o istniejącym w Teatrze Narodowym przed kilkunastu laty nieco podobnym fraucymerze Jerzego Grzegorzewskiego” – odnotowuje Rafał Węgrzyniak w portalu Teatrologia.info. Czytaj więcej →


„Jeśli więc mimo wszystko można Skórę węża w Narodowym zobaczyć, to tylko dla dawno niewidzianej Beaty Fudalej. Gra Ruth Berlau – kochankę Brechta, jego aktorkę, reżyserkę dramatów, fotografkę i archiwistkę Berliner Ensemble. Fudalej niemal roznosi scenę, budując rozedrgany portret kobiety, która dawno przekroczyła skraj załamania nerwowego, alkoholiczki regularnie odwiedzającej szpitale psychiatryczne, żyjącej refleksami dawnego uczucia i minionej sławy” – zauważa Jacek Wakar w Dzienniku Teatralnym. Czytaj więcej →


Paweł Tołwiński (Sekretarz), Arkadiusz Janiczek (Minister), Aleksandra Justa (Helene Weigel). Fot. Krzysztof Bieliński
Paweł Tołwiński (Sekretarz), Arkadiusz Janiczek (Minister), Aleksandra Justa (Helene Weigel) w Skórze węża autorstwa i w reżyserii Artura Urbańskiego. Fot. Krzysztof Bieliński

„Brecht w sztuce się nie pojawi i prawie natychmiast umrze, choć wciąż się o nim mówi. […] W teatralnym programie Narodowy piórem Anny Burzyńskiej powołuje się na ustalenia badacza amerykańskiego Johna Fuegiego, który totalnie odbrązowił sławnego dramaturga. Skądinąd Fuegi postawił mu cięższe zarzuty niż Urbański. […] Ale przecież głównym bohaterem jest ktoś inny. Wybór to zaskakujący, bo poza specjalistami mało kto słyszał o Ruth Berlau, jego duńskiej kochance, zatrudnionej z litości w jego teatrze, niesfornej i nieszczęśliwej w swoim alkoholizmie, depresji, cierpieniu. Wątek Berlau wychodzi już całkiem poza historyczne przyczynkarstwo. Oferuje nam uniwersalną tragedię. […] Opowiada o tym Urbański z wykorzystaniem teatralnej umowności. Aktorzy, niektórzy w kilku rolach, grają w stylu Brechta, bardziej przedstawiając niż się do końca wczuwając w swoje postacie. Sprzyja temu funkcjonalna, ascetyczna scenografia samego reżysera i nieprzesadnie fantazyjne kostiumy Magdaleny Maciejewskiej. W tle pobrzmiewają piosenki kojarzące się z songami Kurta Weila. Wprowadzające udatnie w klimat (muzyka Szymon Nidzworski). Jest w tej umowności wszakże ważny wyłom. To Beata Fudalej w roli Ruth Berlau. Ona jest dosłowna, wyjęta jakby z nieco innej opowieści. Mówi do nas z bliska, scena na Wierzbowej tym się wyróżnia, że nie ma tam żadnego podwyższenia. Aktorzy stoją tuż przy widzach. Fudalej czasem krzyczy, czasem sarkastycznie się śmieje, czasem błaznuje, i nawet śpiewa. Jest przejmująco prawdziwa w swoim złamaniu, zeszpeceniu, odarciu z godności i w walce o zachowanie godności. Jest punktem odniesienia nawet, kiedy milczy – przyciąga uwagę. To wybitna teatralna robota, wykonana bez cienia przesady, bez fałszywego tonu. […] ... zapamiętamy grymasy Aleksandry Justy jako wyniosłej Heleny Weigel. Która próbuje być wygrana bardziej niż inne kobiety w tym przedstawieniu, a jednak trudno zapomnieć sekwencję niszczenia przez nią gipsowych odlewów twarzy męża. Przejmujące są też rólki: Marka Barbasiewicza jako specjalisty od uwieczniania ludzkich twarzy, Kacpra Matuli jako sfrustrowanego syna Brechta, Jacka Mikołajczaka, Waldemara Kownackiego i Pawła Tołwińskiego każdy w kilku rolach towarzyszących – to tradycyjna perfekcyjna praca zespołowa rodem z Narodowego. Kiedy pojawia się Arkadiusz Janiczek jako minister kultury NRD, wita go szmer. Widzowie nie zawodzą się – dostają popis dobitnej ironii, ale przecież nie szarży. Rolę przewodnika wypełnia za to powściągliwie Paweł Głowaty jako Swinarski. Osobną rolę odgrywa chór kobiet. Nim zmienią się w żałobne płaczki, komentują zdarzenia songami. I warto wymienić wszystkie: Anna Ułas, Magdalena Warzecha, Monika Dryl, Joanna Gryga. Każda ma potem swoją chwilkę i wykorzystuje ją bezbłędnie” – podsumowuje Piotr Zaremba w „Polska Times”. Czytaj więcej →

Kacper Matula (Stefan Brecht), Marek Barbasiewicz (Gerhard Thieme). Fot. Krzysztof Bieliński
Kacper Matula (Stefan Brecht), Marek Barbasiewicz (Gerhard Thieme) w Skórze węża autorstwa i w reżyserii Artura Urbańskiego. Fot. Krzysztof Bieliński

„Chociaż to sztuka o Bertolcie Brechcie żerującym na oddanych mu bez reszty kobietach, żonie Helenie Weigel (Aleksandra Justa) i kochankach, a w szczególności udręczonej alkoholizmem Ruth Berlau (Beata Fudalej), samego Brechta na scenie nie zobaczymy. Spotkamy za to jego asystenta – stażystę Konrada Swinarskiego (Paweł Głowaty), który w Berliner Ensemble rozpoczynał swoją wspaniałą drogę charyzmatycznego reżysera. To właśnie Swinarski obserwować będzie walkę kobiet o Brechta, nawet po jego śmierci, kiedy wyszarpywać sobie będą prawa spadkowe. […] Siłą tego spektaklu są kreacje dwóch rywalizujących kobiet, żony i odtrąconej kochanki, i niewielki, ale znaczący epizod Marka Barbasiewicza w roli wykonawcy maski pośmiertnej Brechta. Jego dzieło staje się znakiem przetrwania i duchowej korespondencji z tym, który odszedł. Artur Urbański, sięgając po liczne świadectwa (pamiętniki, listy, dokumentację), skonstruował przejmującą sztukę nawiązującą do poetyki Brechta (songi z muzyką Szymona Nidzworskiego). Kobiety toczą tu walkę o bycie „widzialną” – recenzuje Tomasz Miłkowski w „Przeglądzie”. Czytaj więcej →

Urbański udanie kreśli skondensowane studium patologicznego uwielbienia przechodzącego w nieuchronne uzależnienie, dając obraz uczucia, będącego początkowo błogosławieństwem, a na końcu drogi przekleństwem losu, splecionego z inną, jakże teatralną chorobą, nałogiem nieustannego pierwszeństwa, szczytowania, bycia w centrum uwagi, w wiecznym blasku reflektorów, zawsze w głównej roli. […] Berlau jest główną postacią inscenizacji, będąc jednocześnie symbolem i swoistą rzeczniczką innych kochanek Brechta, pojawiających się zresztą w songach, refrenie intrygi, kapitalnie nadających rytm spektaklowi. Kobiet uzależnionych i wykorzystywanych przez Brechta. Jest trudna, konfliktowa, coraz bardziej rozżalona w próbach odzyskania tego, do czego wrócić już nie można, zawiedziona miłością swojego życia i ludźmi, których na jego drodze spotkała. Brnie w tę konwencję konsekwentnie, niepogodzona do końca, ze sobą i ze światem. Ruth w interpretacji Beaty Fudalej to rola wielka, rozpięta między sarkastyczną ascezą i kompulsywną furią…” – stwierdza Tomasz Mlącki w Dzienniku Teatralnym. Czytaj więcej →






  • Międzynarodowy Dzień Teatru 2023

    Wspólne święto nas wszystkich – ludzi teatru i widzów! Z tej okazji dziękujemy wszystkim tym, dla których teatr jest ważnym miejscem spotkań. Bądźmy razem!

  • Aktorki i aktorzy TN z Medalami Gloria Artis

    Małgorzata Kożuchowska, Sławomira Łozińska, Jarosław Gajewski i Arkadiusz Janiczek zostali uhonorowani Medalami Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.

  • ALICJI KRAINA CZARÓW – recenzje

    „Wielka imaginacja. Wielka fantazja. Wielka wyobraźnia”, „piękny spektakl” – recenzje po premierze ALICJI KRAINY CZARÓW wg Carrolla w reżyserii Sławomira Narlocha. 

  • Repertuar marzec – maj 2023

    Premiery – w marcu Alicji Kraina Czarów wg Carrolla, a w maju Komediant Bernharda! Ponadto na trzech scenach Teatru wiele tytułów, w tym Księgi Jakubowe.

  • Oferty promocyjne

    Comiesięczne programy TEATR DLA SENIORÓW, TEATR DLA STUDENTÓW (obecnie w ofercie propozycje od marca do maja) oraz inne aktualne promocje. 

  • ZEMSTA NIETOPERZA – odwołane marcowe spektakle

    Z przykrością zawiadamiamy, iż z przyczyn technicznych przedstawienia ZEMSTY NIETOPERZA w dniach 29 i 30 marca zostały odwołane. Przepraszamy. Teatr zwraca pieniądze za bilety. 

  • TARTUFFE – odwołane kwietniowe spektakle

    Z przykrością informujemy, że z powodu choroby aktora spektakle Tartuffe’a w dniach 4 i 5 kwietnia zostały odwołane. Przepraszamy. Teatr zwraca pieniądze za bilety.  




  • 15 kwietnia | ALICJI KRAINA... z tłumaczeniem na PJM

    Spektakl Alicji Kraina Czarów w dniu 15 kwietnia przedstawimy z tłumaczeniem na polski język migowy (PJM). Serdecznie zapraszamy!

  • Na wyspach pamięci. Rozmowa ze Sławomirem Narlochem

    „To opowieść o pamięci i fascynującej rzeczywistości pełnej zagadek i paradoksów. Tu i teraz – dziś jest czas na Alicji Krainę Czarów” – mówi Sławomir Narloch, reżyser spektaklu. 

  • MUZYKA TO CZAS

    Przedstawiamy muzyczną zapowiedź Alicji Krainy Czarów! W roli Szalonego Kapelusznika – Paweł Paprocki. 

  • Wskazówki zegara | premiera ALICJI...

    Czy można pamiętać do przodu? Odwrócić czas? Zatrzymać wspomnienia? Alicji Kraina Czarów wg Lewisa Carrolla w reżyserii Sławomira Narlocha.

  • Piotr Cieplak z Nagrodą im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya

    Piotr Cieplak został wyróżniony Nagrodą im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya za wybitne osiągnięcia w sztuce reżyserskiej, ze szczególnym uwzględnieniem spektakli realizowanych w Teatrze Narodowym.

  • Jan Englert – jubileusz 45-lecia pracy reżyserskiej

    Jan Englert po raz pierwszy reżyserował w 1978 roku. Jego najnowszą pracą reżyserską jest zrealizowany w Teatrze Narodowym Mizantrop Molière’a. 

  • Vouchery do Teatru Narodowego

    Długoterminowe vouchery do Teatru Narodowego to doskonały podarunek. Są dostępne online oraz w kasach Teatru. 

  • MIZANTROP – recenzje po premierze

    Po premierze Mizantropa Molière’a w reżyserii Jana Englerta – przedstawiamy wybór recenzji. 

  • Niejednoznaczność | Molière w Narodowym

    Pytania o nasz stosunek do świata i postawę wobec innych, o egoizm i empatię – premiera Mizantropa Molière’a odbyła się 10 grudnia na scenie Studio. 

  • Szlachetność i profity. Rozmowa z Janem Englertem

    „Rozkrok między szlachetnością a interesownością, pychą a skromnością – to jest najciekawsze” – mówi Jan Englert, reżyser Mizantropa

  • KSIĘGI JAKUBOWE – wybór recenzji

    Przedstawiamy fragmenty recenzji, które ukazały się po premierze Ksiąg Jakubowych Olgi Tokarczuk w reżyserii Michała Zadary.

  • My z nich | rozmowa z Michałem Zadarą

    „My, współcześni Polacy, jesteśmy spadkobiercami bardzo różnych tradycji, narodowości, praktyk” – mówi Michał Zadara, reżyser Ksiąg Jakubowych.

  • Dziedzictwo | premiera KSIĄG JAKUBOWYCH

    Nasi przodkowie, tożsamość i przyszłość – Księgi Jakubowe Olgi Tokarczuk w inscenizacji Michała Zadary.

  • DEKALOG – recenzje po premierze

    Przedstawiamy wybór recenzji po premierze Dekalogu Kieślowskiego / Piesiewicza w reżyserii Wojciecha Farugi.  

  • Rozmowa z Wojciechem Farugą o DEKALOGU

    „Wydaje mi się, że rozważania: co jest dobre, co złe, co trzeba, a czego nie wolno, są teraz, kiedy ten świat po raz kolejny nam się wymknął, wyjątkowo ważne” – mówi reżyser Dekalogu.

  • Po pierwsze człowiek | premiera DEKALOGU

    Wojciech Faruga sięgnął po ikoniczne dzieło polskiego filmu, przemyślane na nowo po ponad trzech dekadach. 

  • Warszawska Nagroda Edukacji Kulturalnej

    Z radością informujemy, że zrealizowany przez nas program dla szkół KLASA TN zdobył III nagrodę 13. edycji Warszawskiej Nagrody Edukacji Kulturalnej.

  • Solidarni z Ukrainą | Солідарні з Україною

    Zespół Teatru Narodowego solidaryzuje się z Ukraińcami, walczącymi o niepodległość swojej ojczyzny. 

  • TEATR MÓJ WIDZĘ... – rozmowy z aktorkami i aktorami

    Kinga Ilgner rozmawia z: Anną Seniuk, Małgorzatą Kożuchowską, Gabrielą Muskałą, Janem Englertem, Jerzym Radziwiłowiczem, Marcinem Hycnarem. Partnerem cyklu jest Teatr Narodowy.

  • DEJMEK Raszewskiej z nagrodą PTBT!

    Wydana przez Teatr Narodowy książka Dejmek Magdaleny Raszewskiej otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych. 

  • Cykl AKTORZY/SENIORZY

    Teatr Narodowy jest partnerem internetowego projektu Leny Frankiewicz, filmowego cyklu, na który składają się rozmowy o teatrze z seniorkami i seniorami zawodu aktorskiego.

  • Cykl POECI POLSCY online #kulturabezbarier

    Polska poezja w interpretacji Aktorów Teatru Narodowego – artystyczno-edukacyjny cykl POECI POLSCY #kulturabezbarier.

  • WYKŁADY OTWARTE online (materiały audio)

    Wykłady Teatru Narodowego online dotyczące badań nad twórczością wielkich osobowości polskiej kultury.

  • Przedstawienia Teatru Narodowego online

    Spektakle Teatru Narodowego zrealizowane w Teatrze Telewizji – wybór ze zbiorów Ninateka.pl oraz Vod.TVP. 

  • Teatr Narodowy w Google Cultural Institute

    Wystawę o burzliwych dziejach Narodowej Sceny można oglądać w sieci! Zapraszamy do odwiedzenia Google Cultural Institute.

Korzystając z serwisu internetowego Teatru Narodowego akceptujesz zasady Polityki prywatności oraz wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Plik cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej na temat cookie, kliknij tutaj