Aktualności

Między objawieniem a opętaniem. Rozmowa z Wojciechem Farugą

Wojciech Faruga inscenizuje Matkę Joannę od Aniołów Jarosława Iwaszkiewicza na podstawie scenariusza filmowego Jerzego Kawalerowicza i Tadeusza Konwickiego. W roli tytułowej – Małgorzata Kożuchowska. Premiera już 5 września na Scenie przy Wierzbowej.
Prace nad spektaklem przerwała pandemia; pierwotnie premiera miała się odbyć 28 marca.

„Najważniejszym tematem jest próba zrozumienia doświadczenia mistycznego – mówi reżyser. – Próbujemy zmierzyć się z faktycznym opętaniem Matki Joanny i zadajemy sobie pytanie: co ono oznacza?”

Iwaszkiewicz w Matce Joannie od Aniołów nawiązuje do opętania sióstr urszulanek z lat trzydziestych XVII wieku we francuskim Loudun. Jednak przenosi wydarzenia do fikcyjnego miasteczka Ludyń, położonego na Smoleńszczyźnie. Kawalerowicz również umieszcza tam akcję swojego słynnego filmu. A co zobaczymy na scenie przy Wierzbowej?

Naszą podstawą jest adaptacja filmowa Kawalerowicza i Konwickiego, rozszerzona o pewne pominięte przez nich fragmenty opowiadania. Spektakl, nad którym pracujemy, i na poziomie tekstu, i na poziomie plastyki, podejmuje dialog z barokiem w jego pełnej skali – od mistycznej ekstazy do obsceniczności. Film Kawalerowicza, który stanowi dla nas punkt wyjścia i ważną inspirację, rozpisuje tę historię na kilka symbolicznych lokacji – to karczma, kościół, klasztor, strych, stos. Przestrzeń, do której zaprosimy widzów, to przestrzeń będąca czymś pomiędzy spalonym kościołem a stosem. Jest dość abstrakcyjna, nie odwzorowuje XVII-wiecznego Ludynia, lecz stara się współtworzyć sensy tej opowieści, stwarzać dostęp do świata emocji bohaterów. Z autorem kostiumów Konradem Parolem zdecydowaliśmy się na kostium, który do baroku nawiązuje, przetwarza współcześnie pewne elementy i struktury charakterystyczne dla mody tego okresu, natomiast nie jest to kostium rekonstrukcyjny. Ważna jest również inspiracja barokiem, która realizuje się na poziomie słowa.

Do scenariusza, wraz z dramaturżką Julią Holewińską, włączyliście inne teksty...

Pojawią się między innymi wiersze Johna Donne’a oraz Jana Andrzeja Morsztyna i innych polskich poetów tego okresu. Sięgnęliśmy do wyuzdanej poezji barokowej, korespondującej z obecnym w opowiadaniu wątkiem karczmy. W czasie pracy okazało się, że to niezwykle pojemny materiał, który, wbrew pozorom, stał się punktem wyjścia do scen bardzo subtelnych. 
Jednak podstawą spektaklu jest niezmiennie Iwaszkiewicz. Zwracaliśmy uwagę nie tylko na to, co Iwaszkiewicz przyjął z toposu opętania w Loudun, ale także na to, czym go obdarzył. Istotny jest moment powstania utworu. Iwaszkiewicz pisał Matkę Joannę… w ogarniętej wojną Polsce. Wydaje mi się, że siła tego opowiadania tkwi w tym, że autor odnosił się do rzeczywistości wokół niego, a poprzez ten tak naprawdę nieistniejący XVII-wieczny Ludyń stworzył parabolę. W naszym scenariuszu dopisaliśmy też epilog zgodny z prawdą historyczną. Matka Joanna z Loudun po tych wszystkich wydarzeniach tak naprawdę funkcjonowała jako święta; jej habit z plamami oleju św. Józefa uzdrawiał. Po diabelskim epizodzie jej życia mamy więc epizod anielski czy też epizod świętości.

W przedstawieniu pojawią się także fragmenty tekstów św. Katarzyny ze Sieny – ona do końca życia nie wiedziała, czy wizje, których doświadczała, pochodziły od Boga czy od szatana. Podobny wypadek potwierdził ksiądz egzorcysta, z którym spotkaliśmy się w czasie naszej pracy. Opowiedział nam o pewnym zdarzeniu ze swojego życia – do dzisiaj nie wie, kto był sprawcą tego doświadczenia.

Próby do MATKI JOANNY OD ANIOŁÓW: Małgorzata Kożuchowska (Joanna), Karol Pocheć (Suryn). Fot. Magda HueckelOpętanie, objawienie – jaka jest między nimi granica?

W kulturze europejskiej napięcie między świętością a opętaniem stanowi rodzaj sprzężenia zwrotnego. Na przykład jedną z podstawowych cech opętania jest zdolność mówienia językami, których osoba opętana nie ma szansy znać, ale mówienie językami jest też darem Ducha Świętego. Podobne symptomy mogą świadczyć czasami o świętości, a czasami o opętaniu. Nasza Matka Joanna… właśnie na tych napięciach jest zbudowana. W przedstawieniu próbujemy zrozumieć, czym jest świętość, czym jest opętanie i staramy się – co w tej pracy jest jednak dość trudne – nie relatywizować jednego i drugiego. Nie chcemy redukować doświadczenia mistycznego i opisywać go za pomocą terminów zaczerpniętych z psychoanalizy albo z psychiatrii. Próbujemy zmierzyć się z faktycznym opętaniem Matki Joanny i zadajemy sobie pytanie: co ono oznacza? Nie jest to łatwe. 

Co jest więc kluczowe dla inscenizacji Matki Joanny od Aniołów?

Najważniejszym tematem jest próba zrozumienia doświadczenia mistycznego. Z drugiej strony podstawową tkankę tekstu stanowi pytanie o źródła zła w człowieku i w świecie. Pojawiają się tam zresztą bardzo heretyckie odpowiedzi. Jeżeli przypomnimy sobie, w jakim momencie Iwaszkiewicz pisał Matkę Joannę…, to pytania o obecność Boga w świecie i o przyzwolenie na taki poziom zła, są oczywiście kwestiami konstytuującymi to opowiadanie. W tym kontekście ciekawie prezentuje się postać egzorcysty Matki Joanny, księdza Suryna (Karol Pocheć). Z jednej strony walczy on z szatanem, z drugiej – ma poczucie, że element diabelski jest również w nim samym.

Wiadomości o opętaniu rozgrzewają postronnych, publiczne egzorcyzmy stają się sensacją. Mieszkańcy i przyjezdni spotykają się w karczmie.  

Karczma staje się poczekalnią. Ludzie czekają, aż wydarzy się cud, aż wydarzy się coś niezwykłego, co zmieni ich życie lub nada mu sens. Złożona, wieloelementowa scena publicznych egzorcyzmów jest chyba najtrudniejszą sceną spektaklu. Wydaje mi się, że to, co wymyśliliśmy, w odmienny i rozszerzający sposób definiuje i tych ludzi, i znaczenie opętania, i opętanie Matki Joanny. 

Matka Joanna mówi: „Najstraszniejszą rzeczą jest, że mam upodobanie w szatanie. Jeżeli nie można być świętą, to lepiej już być potępioną”. Czy to będzie także przedstawienie o pysze?

W utworze Iwaszkiewicza często mamy do czynienia z narracją polegającą na tym, że ktoś opowiada – i w dodatku wartościując – o innych osobach albo wydarzeniach. Na przykład w wielu fragmentach opętanie jest mocno seksualizowane, jak również seksualizowane są zakonnice. Jeśli jakieś postaci mówią w ten sposób, to my w naszej pracy zadajemy sobie pytanie, dlaczego tak mówią i czy jest możliwe, że kłamią. Temat pychy pojawia się bardzo często w rozmowach Joanny z księdzem Surynem. Ona jest szalenie odważna (lub odważny jest demon, który przez nią przemawia…); jest osobą, która nie ma oporów przeciwko dokonywaniu wszelkiego rodzaju przekroczeń, które oczywiście nazywane są pychą. Jednak kiedy z Małgosią Kożuchowską rozmawiamy o tym, czym jest droga Matki Joanny, to dochodzimy do wniosku, że polega ona na uświadomieniu sobie, kim jestem i czego chcę. Na rozpoczęciu wyrażania siebie. Tym jest jej ostatni monolog.

Próby do MATKI JOANNY OD ANIOŁÓW: Karol Pocheć (Suryn), Krystian Łysoń – ruch sceniczny, Małgorzata Kożuchowska (Joanna), Wojciech Faruga – reżyseria,  Julia Holewińska – dramaturgia. Fot. Magda HueckelPolega także na poszukiwaniu wolności?

Tak. U Iwaszkiewicza jedna z zakonnic śpiewa o tym, że poszła do klasztoru, żeby mąż jej nie bił. W paradoksalny sposób klasztor i opętanie są dla zakonnic przestrzenią wolności. One w tej sformalizowanej instytucji potrafią ją odnaleźć. My, szukając protoplastek Matki Joanny, odwołujemy się do biografii średniowiecznych i barokowych mistyczek. W tamtych epokach mistyka kobieca bardzo się intensyfikuje. Na przykład Hildegarda z Bingen jest dzisiaj jedną z bardziej rozpoznawalnych kobiecych kompozytorek; w tamtym czasie powołanie mistyczne było zresztą jedynym sposobem, żeby kobieta mogła pisać.

A jakie były początki, jakie refleksje towarzyszyły Panu, kiedy zaczął Pan myśleć o inscenizowaniu Matki Joanny…?

Od samego początku miałem poczucie, że wszystkie zbyt łatwe odniesienia do współczesności nie służą temu utworowi. Opowiadamy naszą autorską, naszą – w rozumieniu wszystkich realizatorów i aktorów – historię. Mówię tak, bo wierzę w taki model pracy, kiedy stajemy w opowieści wspólnie. Nie jesteśmy w tej pracy jedyni. Jest to trzecia inscenizacja Matki Joanny… w Warszawie, a my mamy tę szczęśliwą bądź nieszczęśliwą sytuację, że dajemy ostatnią premierę tego tytułu w stolicy. Spektakl powinien być bliski prozy Iwaszkiewicza, dla mnie zawsze bardzo ważne jest odczytanie strategii artystycznej autora. Siłą Iwaszkiewicza jest to, że wpisuje w opowiadanie wieloznaczność. Nie narzuca znaczeń i sensów, lecz je otwiera.

Na zdjęciach: próby do Matki Joanny od Aniołów Jarosława Iwaszkiewicza 
Od góry: 
Krystian Łysoń – ruch sceniczny; Wojciech Faruga – reżyseria, scenografia, światło; Julia Holewińska – dramaturgia; Teoniki Rożynek – muzyka; Adam Szczyszczaj (Egzorcysta, Chrząszczewski). Fot. Zbigniew Lisiecki / Teatr Narodowy
– Małgorzata Kożuchowska (Joanna), Karol Pocheć (Suryn). Fot. Magda Hueckel
– Karol Pocheć (Suryn), Krystian Łysoń – ruch sceniczny, Małgorzata Kożuchowska (Joanna), Wojciech Faruga – reżyseria, Julia Holewińska – dramaturgia. Fot. Magda Hueckel

Rozmawiała: Monika Mokrzycka-Pokora (materiał własny Teatru; w przypadku publikacji fragmentów prosimy o podanie źródła) 


Strona przedstawienia Matka Joanna od Aniołów 

premiera: 5 września 2020, godz. 19:00, Scena przy Wierzbowej im. Jerzego Grzegorzewskiego

  • Rozmowa o Konradzie Swinarskim

    „KONRAD SWINARSKI. Rozmowa z Beatą Guczalską” – 19 maja, o godz. 19:00 zapraszamy na wieczór poświęcony Konradowi Swinarskiemu. Bilety w cenie 5 zł są już dostępne.

  • Repertuar maj – czerwiec

    Na pierwszym i drugim planie: Danuta Stenka (Elżbieta), Wiktoria Gorodeckaja (Maria Stuart), Przemysław Stippa (Wilhelm Cecil) w MARII STUART Friedricha Schillera w reż. Grzegorza Wiśniewskiego. Fot. Krzysztof Bieliński

    W czerwcu polska prapremiera Zaćmienia w dwóch aktach Remóna w reżyserii Grzegorza Małeckiego. Wśród wielu tytułów – Maria Stuart Schillera, realizacja Grzegorza Wiśniewskiego.


  • TEATR DLA SENIORÓW I STUDENTÓW

    Jerzy Radziwiłowicz (Bruscon), Zuzanna Saporznikow (Sara), Hubert Łapacz (Ferruccio) w KOMEDIANCIE Thomasa Bernharda w reż. Andrzeja Domalika. Fot. Marta Ankiersztejn

    Bilety w cenie od 30 do 50 zł – wiele propozycji w repertuarach majowym i czerwcowym. Na jeden dokument uprawniający do zniżki przysługują dwa bilety w cenach promocyjnych.

  • Wybór recenzji po premierze HAMLETA

    Hugo Tarres (Hamlet) w HAMLECIE Williama Shakespeare’a w reż. Jana Englerta. Fot. Marta Ankiersztejn

    „Spektakl zrealizowany jest znakomicie”, „Jan Englert żegna się z TN jednym ze swoich najlepszych spektakli”– wybór opinii krytyków oraz teatralnych blogerów po premierze Hamleta.

  • Co jest prawdą, co fałszem, co pozorem? | premiera HAMLETA

    Zdjęcie promocyjne przedstawienia HAMLET: Hugo Tarres (Hamlet). Fot. Maciej Landsberg, koncepcja: Elipsy

    Co jest prawdą, co fałszem, co pozorem na elsynorskim dworze? Opowieść o manipulacji i wątpliwości, piętrowych kłamstwach i ludzkim zagubieniu – Hamlet Shakespeare’a w reżyserii Jana Englerta.

  • Ważny komunikat

    Przedstawiamy komunikat w związku z otrzymanymi sygnałami o pojawieniu się fałszywych biletów na spektakl Hamlet w reżyserii Jana Englerta.

  • Wspominamy Jerzego Grzegorzewskiego

    JERZY GRZEGORZEWSKI – WSPOMNIENIE | kadr z materiału wideo

    Wspominamy jednego z najoryginalniejszych inscenizatorów polskiej sceny. 9 kwietnia przypada 20. rocznica śmierci Jerzego Grzegorzewskiego. Zachęcamy do obejrzenia materiału wideo.

  • CZEKAJĄC NA GODOTA w Kaliszu

    Jerzy Radziwiłowicz (Vladimir), Mariusz Benoit (Estragon) w CZEKAJĄC NA GODOTA Samuela Becketta w reż. Piotra Cieplaka. Fot. Marta Ankiersztejn

    Czekając na Godota zagramy 13 i 14 maja na 65. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. Festiwalu Sztuki Aktorskiej.

  • Praca w Teatrze

    Teatr Narodowy, reflektory na Scenie przy Wierzbowej im. Jerzego Grzegorzewskiego. Fot. Marta Ankiersztejn

    Poszukujemy kierowniczki/kierownika budowy dekoracji. Zapraszamy do zapoznania się z ofertą. 

  • Międzynarodowy Dzień Teatru – 27 marca 2025

    Zza kulis: Danuta Stenka (Charlotta), Natalia Rosińska – rzemieślniczka teatralna – garderobiana, Dorota Tomaszewska-Sibilska – mistrzyni charakteryzatorka | 100. przedstawienie SONATY JESIENNEJ Bergmana w reż. Grzegorza Wiśniewskiego | 7 kwietnia 2024. F

    Widzkom i widzom życzymy wspaniałych artystycznych przeżyć, a twórczyniom, twórcom i wszystkim pracowniczkom i pracownikom teatru niesłabnącej pasji i wiary w teatr!

  • Edukacja w Teatrze Narodowym

    Edukacja w Teatrze Narodowym – wycieczka po teatrze  „Scena nie jedna”. Fot. Marta Ankiersztejn / Archiwum Artystyczne Teatru Narodowego

    Edukacja w Teatrze Narodowym: lekcje teatralne, KLASA TN – projekt realizowany w partnerstwie ze szkołami podstawowymi i średnimi. 

  • Medale Gloria Artis dla Danuty Stenki i Cezarego Kosińskiego

    Danuta Stenka, Cezary Kosiński. Fot. Marta Ankiersztejn

    Z radością informujemy, że Danuta Stenka została uhonorowana Złotym, a Cezary Kosiński Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Serdecznie gratulujemy!

  • PIEKŁO – NIEBO – recenzje po premierze

     Leszek Bzdyl (Anioł), Piotr Grabowski (Bóg), Anna Lobedan (Matka Boska), Robert Jarociński (Lucyfer) w PIEKLE – NIEBIE Marii Wojtyszko w reżyserii Jakuba Krofty. Fot. Marta Ankiersztejn

    Przedstawiamy opinie recenzentów i teatralnych blogerów o spektaklu Piekło – Niebo Marii Wojtyszko w reżyserii Jakuba Krofty.

  • „Przejść swoją historię” | premiera PIEKŁA – NIEBA

    Emblemat spektaklu PIEKŁO – NIEBO | miniatura. Fot. Maciej Landsberg, koncepcja: Elipsy

    Trudne indywidualne losy, własne ścieżki, pochwała dzielności i miłości – Piekło – Niebo Marii Wojtyszko w reżyserii Jakuba Krofty. Spektakl polecany dla dzieci powyżej 10 roku życia. 

  • Rozmowa z Marią Wojtyszko i Jakubem Kroftą

    Maria Wojtyszko, Jakub Krofta. Fot. Marta Ankiersztejn

    O pracy nad spektaklem Piekło – Niebo; szaleńczym biegu przez zaświaty, miłości rodzicielskiej, genialnej dziecięcej widowni i o trudnej życiowej wędrówce mówią Maria Wojtyszko i Jakub Krofta. 

  • Mariusz Benoit – 50 lat na scenie!

    Mariusz Benoit (Estragon) w CZEKAJĄC NA GODOTA Samuela Becketta w reżyserii Piotra Cieplaka. Fot. Marta Ankiersztejn

    Mariusz Benoit obchodzi jubileusz 50-lecia pracy artystycznej. Jesteśmy dumni i szczęśliwi, że jest w naszym zespole. Jubilatowi życzymy kolejnych artystycznych wyzwań i wspaniałych ról!

  • Pokój wyciszenia

    Teatr_Narodowy_pokój wyciszenia

    Pokój wyciszenia powstał z myślą o osobach, które potrzebują uspokojenia, rozładowania napięcia i przebywania w mniejszej intensywności bodźców. Znajduje się w budynku przy pl. Teatralnym 3.

  • Maryla Zielińska laureatką Nagrody „Nowych Książek”

    Maryla Zielińska podczas wieczoru promocyjnego I WŁAŚNIE TAK UŁOŻYŁEM SOBIE TO ŻYCIE Z PEWNĄ SWOBODĄ poświeconego trzytomowemu wydawnictwu o Jerzym Grzegorzewskim | Teatr Narodowy, Scena przy Wierzbowej, 29 stycznia 2024. Fot. Marta Ankiersztejn

    Z radością informujemy, że Maryla Zielińska została laureatką Nagrody „Nowych Książek” za wydaną przez Teatr Narodowy publikację To. Biografia Jerzego Grzegorzewskiego. Serdecznie gratulujemy!

  • Recenzje po premierze INNYCH ROZKOSZY

    Justyna Kowalska (Aktualna Kobieta), Oskar Hamerski (Kohoutek) w INNYCH ROZKOSZACH Jerzego Pilcha w reżyserii Jacka Głomba. Fot. Marta Ankiersztejn

    „Jacek Głomb tym wysmakowanym spektaklem raz jeszcze dowodzi, że ma do Pilcha rękę”, „przedstawienie na wskroś uniwersalne” – piszą krytycy.

  • Ekscesy i ból istnienia | premiera INNYCH ROZKOSZY

    Emblemat przedstawienia INNE ROZKOSZE. Fot. Maciej Landsberg, projekt: Elips

    Nieugaszone pożądania, ekstrawagancje, ekscesy i dopadający nas, od czasu do czasu, bólu istnienia. Mistrzowska proza Pilcha w scenicznej interpretacji Jacka Głomba.

  • Prowokacja z przytupem. Rozmowa z Jackiem Głombem

    Próby INNYCH ROZKOSZY Jerzego Pilcha: Jacek Głomb – reżyser. Fot. Marta Ankiersztejn

    Jacek Głomb inscenizuje Inne rozkosze Pilcha. „Ten tekst jest niepoprawny politycznie – mówi reżyser – nie ma w nim żadnej poprawności, jest za to prowokacja z przytupem”. 

  • Andrzej Łapicki – wspomnienie w stulecie urodzin aktora

    Andrzej Łapicki (Ślepiec) w spektaklu STARA KOBIETA WYSIADUJE Tadeusza Różewicza w reżyserii Helmuta Kajzara. Premiera w Teatrze Narodowym 11 października 1978. Fot. Marek Michałowski

    11 listopada wspominamy Andrzeja Łapickiego, legendarnego aktora Teatru Narodowego, rektora warszawskiej Akademii Teatralnej i prezesa ZASP-u, w stulecie jego urodzin.  

  • Jan Englert – 60 lat na scenie!

    Jan Englert w spektaklu FREDRO. ROK JUBILEUSZOWY we własnej reżyserii. Fot. Marta Ankiersztejn

    Jubilatowi życzymy kolejnych wspaniałych artystycznych wyzwań i nieustającej wiary w teatr! Zachęcamy do obejrzenia materiału wideo.

     

  • Rozmowa z Julią Holewińską i Wojciechem Farugą

    Wojciech Faruga, Julia Holewińska. Fot. Marta Ankiersztejn

    Przed premierą Fausta: „Ten dramat boleśnie nakłuwa ludzką kondycję” – mówi reżyser, Wojciech Faruga. „Opowiadamy o przemocy i rozpadzie świata” – podkreśla Julia Holewińska, dramaturżka. 

  • Współczesna odyseja | premiera FAUSTA

    Emblemat przedstawienia FAUST. Projekt: Elipsy

    Indywidualne doświadczanie świata, podróż przez historię współczesną i archiwa naszej pamięci – Faust Goethego w reżyserii Wojciecha Farugi i dramaturgii Julii Holewińskiej.

  • Anna Seniuk – 60 lat na scenie!

    Anna Seniuk. Fot. Marta Ankiersztejn

    Świętujemy 60-lecie debiutu Anny Seniuk! Zachęcamy do obejrzenia materiału wideo, który przygotowaliśmy z okazji jubileuszu wspaniałej artystki.

  • Mariusz Benoit z Nagrodą im. Aleksandra Zelwerowicza!

    Mariusz Benoit (Estragon) w CZEKAJĄC NA GODOTA Samuela Becketta w reżyserii Piotra Cieplaka. Fot. Marta Ankiersztejn

    Mariusz Benoit został uhonorwany Nagrodą im. Aleksandra Zelwerowicza za rolę Estragona w Czekając na Godota w reżyserii Piotra Cieplaka. Serdecznie gratulujemy!

  • Maryla Zielińska z Nagrodą Komitetu Nauk o Sztuce PAN

    Maryla Zielińska, a po prawej publikacja jej autorstwa TO. BIOGRAFIA JERZEGO GRZEGORZEWSKIEGO. Fot. Marta Ankiersztejn

    Maryla Zielińska za książkę To. Biografia Jerzego Grzegorzewskiego otrzymała Nagrodę Komitetu Nauk o Sztuce PAN. Autorce składamy serdeczne gratulacje! 

  • Piotr Cieplak z Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida

    Piotr Cieplak podczas próby CZEKAJĄC NA GODOTA Samuela Becketta. Fot. Marta Ankiersztejn

    Piotr Cieplak za reżyserię Czekając na Godota został uhonorowany Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida. Serdecznie gratulujemy!

  • DUSZYCZKA – wspomnienie

    Jan Englert w filmie wspomnieniowym o DUSZYCZCE

    30 stycznia 2024 minęło 20 lat od premiery Duszyczki Różewicza w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego. Zapraszamy do obejrzenia filmowego zapisu wspomnień!

  • SZTUKA ROZMOWY. Podcast Teatru Narodowego

    Podcast Teatru Narodowego SZTUKA ROZMOWY

    Jak buduje się artystyczne relacje? Rozmowy z aktorkami i aktorami Teatru Narodowego. Zapraszamy do słuchania!

  • PCHŁA SZACHRAJKA – 10 lat od premiery!

    Anna Seniuk w filmowym wspomnieniu o PCHLE SZACHRAJCE

    6 grudnia 2023 mija 10 lat od premiery Pchły Szachrajki Jana Brzechwy w reżyserii Anny Seniuk! Zapraszamy do obejrzenia materiału o tym wyjątkowym, łobuzerskim spektaklu.

  • WYKŁADY OTWARTE Teatru Narodowego online (audio)

     Tomasz Sapryk (Grabarz), Mateusz Rusin (Józef Leon Girtak), Jerzy Radziwiłowicz (Pułkownik Manfred hr. Giers) w BEZIMIENNYM DZIELE Stanisława Ignacego Witkiewicza w reżyserii Jana Englerta. Premiera w Teatrze Narodowym 2 marca 2013. Fot. Andrzej Wencel

    Wykłady Teatru Narodowego online dotyczące badań nad twórczością wielkich osobowości polskiej kultury.

  • Spektakle Teatru Narodowego online

    Marcin Hycnar (Fuks), Robert Jarociński (Tolo), Małgorzata Kożuchowska (Lena), Zbigniew Zapasiewicz (Leon), Kamilla Baar (Lulusia), Oskar Hamerski (Witold) w KOSMOSIE Witolda Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego. Fot. Stefan Okołowicz

    Telewizyjne wersje spektakli dostępne online: Kosmos i Miłość na Krymie w reż. Jerzego Jarockiego, Śluby panieńskie i Udręka życia w reż. Jana Englerta, Daily Soup w reż. Małgorzaty Bogajewskiej.

  • Cykl POECI POLSCY online #kulturabezbarier

    Polska poezja w interpretacji Aktorów Teatru Narodowego – artystyczno-edukacyjny cykl POECI POLSCY #kulturabezbarier.

  • TEATR MÓJ WIDZĘ... – rozmowy z aktorkami i aktorami

    TEATR MÓJ WIDZĘ. Rozmowy Kingi Ilgner z aktorkami i aktorami

    Kinga Ilgner rozmawia z: Anną Seniuk, Małgorzatą Kożuchowską, Gabrielą Muskałą, Janem Englertem, Jerzym Radziwiłowiczem, Marcinem Hycnarem. Partnerem cyklu jest Teatr Narodowy.

  • Cykl AKTORZY/SENIORZY

    Grafika: Cykl AKTORZY/SENIORZY – internetowy projekt scenarzystki i reżyserki Leny Frankiewicz, rozmowy o teatrze z seniorkami i seniorami zawodu aktorskiego

    AKTORZY/SENIORZY to filmowy cykl Leny Frankiewicz, na który składają się rozmowy o teatrze z seniorkami i seniorami zawodu aktorskiego. Teatr Narodowy jest partnerem projektu.

     

  • Teatr Narodowy w Google Cultural Institute

    Wystawę o burzliwych dziejach Narodowej Sceny można oglądać w sieci. Wystawa „250 lat Teatru Narodowego” w Google Cultural Institute.

Korzystając z serwisu internetowego Teatru Narodowego, akceptujesz zasady Polityki prywatności oraz wyrażasz zgodę na używanie plików cookies. Plik cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej na temat cookies, kliknij tutaj.

Poniżej możesz dostosować ustawienia dotyczące plików cookies:

  Zezwól na przechowywanie danych reklamowych.

  Zezwól na przechowywanie danych użytkownika.

  Zezwól na personalizację reklam.

  Zezwól na przechowywanie danych analitycznych.